Max Meser kleurt keurig binnen de lijntjes
Max Meser heeft de wind in de zeilen: overtuigende optredens op Noorderslag 2016, uitgeroepen tot 3FM Serious Talent en vast voorprogramma bij de optredens van Douwe Bob. Dat schept verwachtingen. Nu debuutalbum Change uit is, is het de vraag of deze verwachtingen ook ingelost worden.
Als de Spaans-Nederlandse Max Meser (23) zijn muzikale geluk niet in Spanje kan vinden, besluit hij in 2012 van Barcelona naar Amsterdam te verhuizen. Om brood op de plank te krijgen vindt hij een baantje als barman op de Wallen bij Casa Rosa, toevallig ook de plek waar later zijn eerste single zou worden gepresenteerd. Via zijn Nederlandse vader leert hij Jan van Dorsten, eigenaar van de Amsterdamse platenwinkel Record Palace, en Tee-Set bassist Franklin Madjid kennen. Zij stimuleren Meser om vooral door te gaan met muziek maken en niet op te geven. Min of meer bij toeval loopt hij tijdens een concert in 2014 Phil Tilli (ex-Moke) en Matthijs van Duijvenbode (producer van onder meer Tim Knol en Douwe Bob) tegen het lijf. Zij nemen Meser verder op sleeptouw, wat in oktober 2015 debuutsingle ‘Weak for love’ oplevert. Meser heeft op dat moment ook zijn bandformatie rond, die gevormd wordt door Mano Hollestelle op bas, Gini Carmeron op drums en Isaac Wadsworth op gitaar.
Brug tussen de jaren vijftig en zestig
Met Wadsworth speelde Meser al langer samen: Wadswordt is een jeugdvriend met wie hij ooit een duo vormde. Met hem heeft hij, zoals Meser het zelf noemt, een ‘Lennon/McCartney klik’. Sowieso is de Beatles-invloed duidelijk hoorbaar in de muziek van Max Meser. Daarnaast zijn ook Miles Kane en Jake Bugg in zijn nummers terug te horen. Niet in de laatste plaats doordat Meser een stemgebruik heeft dat grote gelijkenissen vertoont met beide zangers. Zijn stem ligt duidelijk in het verlengde van zijn inspiratiebronnen. Mesers muziek slaat op authentieke wijze een brug tussen de jaren vijftig en zestig, met The Beatles en The Kinks aan de ene kant, en de actualiteit met artiesten als Jake Bugg en Miles Kane aan de andere kant.
Prettige zomerplaat
Change ademt duidelijk de sfeer van de jaren zestig, maar niet zonder de verfrissende inbreng van zijn retestrakke band. De eerder vooruitgesnelde single ‘Weak for love’ werd al uitgebreid door radio en tv opgepakt. Reikhalzend werd daarom uitgekeken naar het vervolg in de vorm van een volwaardige langspeler. Met Change, bestaande uit 14 nummers, worden deze verwachtingen waargemaakt, zowel in positieve als negatieve zin. Enerzijds brengt de plaat wat het belooft, en dat betekent in dit geval 14 goede popliedjes. Tegelijkertijd biedt het album weinig extra’s. Buiten de lijntjes wordt er namelijk nauwelijks gekleurd, op de mondharmonica op het einde van het album na. Daardoor is deze plaat gemakkelijk verteerbaar en ligt elk nummer lekker in het gehoor. Niets meer en niets minder. Aan de andere kant is dat waarschijnlijk meer dan genoeg om deze zomer goed door te komen. Change is een prettige, lichtvoetige zomerplaat en daar is eigenlijk helemaal niets mis mee…
