Film / Films

Het konijnenhol lijkt maar niet op te houden

recensie: What the Bleep!? – Down the Rabbit Hole

In 2004 kwam de film What the Bleep Do We Know!? uit. De film was een groot succes en het publiek wilde meer. Daarop besloten de makers (Mark Vicente, Betsy Chasse en William Arntz) een vervolg te maken. Of eigenlijk, een extended version. Met toegevoegde wetenschappelijke feiten, interviews en filmfragmenten, een optelsom die leidt tot 156 minuten film.

~

Down the Rabbit Hole is een originele mengeling van film en documentaire, een film die kwantumfysica mengt met filosofie en fictie. Dat klinkt op voorhand misschien als een gaapfestijn. Het tegendeel is echter waar; de film is bijzonder onderhoudend en biedt zelfs interessante theorieën. Het uitgangspunt wordt met een Monty Python-achtig animatiefilmpje in het begin duidelijk gemaakt: door de geschiedenis heen hebben religie en wetenschap met elkaar gebotst en elkaar bestreden. Tijd voor een nieuwe benadering dus, en waarom niet religie verklaard door wetenschap?

Tempo

De film begint goed en met een lekker tempo, al heeft het geheel soms het niveau van een Klokhuis-aflevering: dr. Quantum, een soort superheld, legt in korte tekenfilmpjes moeilijke begrippen en feiten uit in Jip en Janneke-taal. Het verhaal van Amanda, gespeeld door de dove actrice Marlee Matlin (Children of a Lesser God) die gescheiden is en steeds dieper in een depressie wegzakt, wordt geïllustreerd door een reeks inzichten en theorieën van verschillende wetenschappers en filosofen. Deze proberen mystieke en godsdienstelijke kwesties te verklaren aan de hand van wetenschappelijke processen, wat gebeurt tegen een bijpassend achtergrondje (een veldje met bomen bij een spirituele schrijfster, een kast met boeken achter een natuurkundige professor).

~

Aan het einde verliest de film echter vaart en begint men een beetje door te draven. Theorieën slaan om in allesomvattende speculatie en de bewering dat wij als mensen allemaal verbonden zijn. Zelfs de wetenschappers lijken niet meer objectief en worden teveel meegesleurd in een soort ‘we zijn allemaal één’-hippiegedachte. De film verliest daardoor veel aan geloofwaardighed, maar misschien was geloofwaardig zijn ook wel niet het doel van het verhaal. Ook wordt de film soms wel erg melig met de animaties die in het verhaal zijn gemonteerd (let op de losgeslagen cellen op de bruiloft).

Goede bedoelingen

Down the Rabbit Hole is hoe dan ook een erg originele film die misschien iets teveel verdrinkt in goede bedoelingen. Je voelt je als kijker soms wat betutteld, alsof je een kind van acht bent. Wat dat betreft hadden de makers van de film zichzelf en hun publiek best iets serieuzer mogen nemen. Het acteerwerk is ook niet altijd sterk maar de film weet in zijn idealistische benaderingen wel te boeien, en ontroert met het verhaal van Amanda die wegzakt in een put van verdriet en wantrouwen. Een leuke verrassing is het piepkleine rolletje van Armin Shimerman (Quark uit Star Trek: Deep Space Nine). Het maakt Down the Rabbit Hole alles bij elkaar een iets te lange film die over het algemeen goed uitpakt.