The Four Feathers

De film begint als Harry Feversham (Heath Ledger), als een van de vele Britse soldaten van zijn regiment, naar de Sudan wordt gestuurd om daar de rebelse Madhi tot een halt te roepen, omdat deze een ander Engels regiment verjaagd hebben vanuit hun gebied. Feversham is net verloofd met de mooie Ethne Eustace (Kate Hudson) en wil eigenlijk helemaal geen oorlog voeren in Sudan.

Hij verlaat het Engelse leger, en ontvangt ten teken van zijn mieterigheid vier veren. Drie van zijn vrienden in zijn regiment en één, tot zijn verbazing, van zijn verloofde. Harry heeft het niet meer, hij ziet zichzelf als een loser en kan niet meer met zichzelf leven. Hij besluit om in zijn eentje naar Sudan te vertrekken om het Engelse leger te helpen. En, niet minder belangrijk, om de drie veren te retourneren aan zijn vrienden.

Bloed

Harry is gek dat hij dit doet, want erg gemakkelijk gaat zijn avontuur niet. Als zijn gids in de woestijn vermoord wordt gaat hij bijna dood, en uit wanhoop snijdt hij zelfs zijn kameel open om maar wat vloeistof (lees: bloed) binnen te krijgen. Hij wordt gered door de mysterieuze Abou (Djimon Hounsou – Gladiator, Amistad) die hem beschermd en helpt met de motivatie dat god hem in zijn pad heeft gezet en hij Harry wel moet helpen.

Ledger speelt zijn rol erg goed als de verstoten soldaat die half dood, half levend in de Sudan zijn gemoedsrust wil vinden. Hounsou speelt ongeveer dezelfde rol als dat hij eerder deed in Gladiator en wederom straalt hij glorieus.

Onvoorwaardelijk

Goede rollen dus, alleen het verhaal laat de acteurs in de steek. Als kijker kom je moeilijk over de rare motivaties van de karakters heen. Abou helpt Harry onvoorwaardelijk met werkelijk alles, zonder er maar iets voor terug te vragen. Hij sterft daar zelfs bijna bij. Harry gaat naar Sudan om daar zelfmoord te plegen, zo lijkt het, want helpen doet hij de Engelsen niet echt.
Toch is het op momenten zeker wel genieten van Hounsou en Ledger die goede chemistry blijken te hebben, het klunzige en naïeve Britse leger en het prachtig in beeld gebrachte Sudan. Alleen slaat Kapur volledig de plank mis om de motivaties van zijn karakters niet goed uit te leggen en het script te laten verslonzen.