Film / Films

The Gift

recensie: The Gift

Dit soort films is bekend. Een vrouw met paranormale gaven, een beetje het buitenbeentje van het dorp vanwege dat enge gedoe met die kaarten. Maar wel erg handig als je wilt weten of je een goed huwelijk krijgt of je andere problemen opgelost wilt zien. Deze vrouw, in deze film heet ze Annie Wilson (Cate Blanchett), krijgt van de cynische sherrif de opdracht haar gave aan te wenden om een vermissing op te helderen. Het vermiste slachtoffer is dood, Annie krijgt daar enge dromen van en helpt de politie. De ogenschijnlijke moordenaar wordt gepakt maar de echte killer loopt uiteraard nog rond, wat nog meer enge visioenen oplevert. In een enge scène bij een enge waterpoel met een eng onweer volgt de ontknoping. De moordenaar was degene van wie iedereen heilig geloofde dat hij het niet was.

~

Van zulke films gaan er doorgaans dertien in een dozijn en ze zijn allemaal bedoeld om de kijker de stuipen op het lijf te jagen. Met paranormale visioenen in je film heb je een uitgelezen kans gebruik te maken van schokeffecten, van verminkte lijken en vaag flitsende scènes met zaklampen en andere slagwapens. Ook The Gift maakt veelvuldig gebruik van visioenen om de kijker overeind te doen schieten. Ze werken: regisseur Raimi heeft ze goed gepland en stemmig enge muziek erbij gezet, maar het niet-paranormale gedeelte van de film is als vanillevla: wel lekker, maar elke hap hetzelfde en je hoeft niet eens te kauwen.

Cate Blanchett is niet op haar best in slobberige joggingbroeken of vormeloze rokjes. Zij speelt het medium en moet de film dragen, maar dat lukt maar half. Ze speelt de waarzegster te integer en te passief, terwijl ze het scenario makkelijk had kunnen uitbuiten en er wat meer karakter in had kunnen leggen. Keanu Reeves is een stuk beter als redneck en echtgenoot-met-losse-handjes, maar omdat hij al voor de ontknoping opgesloten wordt als dader mist de ontknoping een aantal sinistere blikken die de film best had kunnen gebruiken. Greg Kinnear, de bordkartonnen dokter uit Nurse Betty, doet in deze film alles wat hij kan: oprecht en integer kijken. De hele film door, met een vlotte scheiding in het haar en opgetrokken wenkbrauwen. In Nurse Betty was hij dan ook veel beter op zijn plaats.

The Gift moet het hebben van de schokeffecten, die visueel goed in elkaar zitten. Lijken zweven in bomen en uit de kraan druppelt bloed. De dromen van Annie zijn gestileerd met veel cross-overs en technisch ziet de film er goed uit. Jammer alleen dat zowel de cast als het scenario te wensen overlaat. Voor een avondje plat griezelen is The Gift echter uitstekend geschikt.