Ik ook van jou

Antonie Kamerling speelt de jonge schrijver Eric, die op een camping in Frankrijk het leven redt van een Nederlands meisje en aan haar zijn levensverhaal vertelt.
In lange flashbacks zien we hoe hij Reza ontmoet en verliefd op haar wordt. Maar Reza blijkt een nogal instabiel type: ze heeft veel aandacht nodig, is verschrikkelijk jaloers en een goede bui kan bij haar zomaar omslaan in een woede-uitbarsting.

Deze gedoemde liefdesgeschiedenis wordt op een nette maar onoriginele manier in beeld gebracht: geen stijlmiddel wordt onbenut gelaten om dramatische punten te scoren (van slow-motion tot een plotseling uitbrekende regen op een dramatisch hoogtepunt) en de acteurs leggen het er zo dik bovenop, dat je je afvraagt of je niet naar een satire zit te kijken.

De acteurs vormen de zwakste elementen in de film: Antonie Kamerling speelt volledig op de automatische piloot en Beau van Erven Dorens (die Erics vriend Fraser speelt en die ik zeker het voordeel van de twijfel zou hebben gegund na zijn campy presentatie van Big Brother) lijkt de dialogen rechtstreeks van spiekbriefjes af te lezen.
Nu helpt het bronmateriaal ook niet echt mee: de teksten van Giphart lezen op papier wellicht lekker weg, maar klinken uit de mond van deze acteurs soms verschrikkelijk pretentieus, maar veel vaker volstrekt clichématig.

Meeste indruk maakt Angela Schijf die als de uiterst jaloerse maar zeer onrealistische Reza de aandacht in elke scene naar zich toe trekt. Door haar licht ontvlambare karakter is het evenwel moeilijk ons als kijker te verplaatsen in haar situatie of die van Eric.

Ronald Giphart is zelf heel even te zien als één van Erics ontroerde luisteraars.