Alpha Dog

Zuipend, blowend, neukend, in die volgorde maak je kennis met de stoere jongens die Alpha Dog (2007) bevolken. En scheldend, niet te vergeten, want elke tweede woord begint met een ‘f’. In het eerste half uur van de film schetst regisseur Nick Cassavetes (The Notebook) een nogal eendimensionaal en eerlijk gezegd niet bijster interessant middenklasse-milieu, waarin verveelde jongeren zich vermaken met drugs en alcohol. Johnny Truelove is het onbetwiste alfamannetje, en de dealer en leider van een jeugdige bende die elkaar vindt in bovenstaande activiteiten. Als een van zijn maten lastig wordt, kidnappen Johnny en kornuiten in een opwelling diens jongere broer.

Dan wordt Alpha Dog toch nog redelijk interessant. Door middel van een palet aan personages en situaties verkent Cassavetes wat een uit angst geboren loyaliteit aan de leider, twijfel en een gebrek aan realiteitsbesef teweeg kunnen brengen. Ook de lange aanloop komt zo meer tot zijn recht en de acteurs komen beter uit de verf, al krijgt niemand in zo’n schreeuwerige, rauw gemonteerde film echt de ruimte om te schitteren. Ben Foster imponeert weliswaar als de uiterst explosieve Jake Mazursky – met stip het personage met het kortste lontje – zijn agressieve houding krijgt in de regie van Cassavetes amper de juiste weerklank. Een toontje lager was overtuigender geweest. Maar het moet gezegd, Justin T. is heel oké als de beïnvloedbare Frankie met wie je je misschien nog het best identificeert. Frankie weet het allemaal niet zo zeker, en onder een dun laagje stoerdoenerij schuilen twijfels en jawel, een gevoelig karakter. Cassavetes maakt echter bepaald geen held van Timberlake, wat zijn geloofwaardigheid ten goede komt.

Façade

Alpha Dog is gebaseerd op feiten. Johnny Truelove heette in het echt Jesse James Hollywood, een onwaarschijnlijke en absurd toepasselijke naam die zowel om een criminele levensloop als een verfilming daarvan vraagt. Sterker nog, schreeuwt. Cassavetes lijkt wat overdonderd te zijn geweest door het scala aan genres en thema’s waarvoor Hollywoods verhaal zich leent. Resultaat: Alpha Dog wil teveel en slaagt daar maar matig in. Fictie, docudrama en reconstructie, compleet met nepinterviews en plaats en tijdstip in beeld. Gangsters, drugs en geweld. En achter die façade van stijl en montage schuilt bovendien een aanklacht tegen losgeslagen geprivilegieerde tieners en disfunctionele ouders. In deze omstandigheden verliezen jongeren hun moreel ijkpunt en zie wat daar van komt, stelt Cassavetes. Dat zal misschien zo zijn, maar omdat de diepgang ontbreekt komt die verklaring er in de film bekaaid af. Alpha Dog scoort vooral op de MTV-achtige sfeer waarin al die thema’s – sex, drugs en korte lontjes – samenkomen: snel, rauw en vooruit, een tikje ontluisterend.