Twilight moet buigen voor Byzantium

Interview with the Vampire: The Vampire Chronicles en levert ook met Byzantium een interessante toevoeging aan het genre.

Prostituee en alleenstaande moeder Clara en haar dochter Eleonor leiden een zwervend bestaan. Ze zijn voortdurend op de vlucht voor de autoriteiten, maar vooral ook voor hun verleden. In een tweehonderdjarig bestaan is er heel wat verleden opgebouwd om voor te vluchten. Als de twee dames in een slaperige badplaats onderdak vinden in een vervallen pension genaamd Byzantium, valt er uiteindelijk weinig meer te vluchten: het verleden heeft hen ingehaald.

Familieperikelen
Eleanor (Saoirse Ronan) is zestien als ze door haar moeder in een vampier wordt veranderd. En nu – meer dan tweehonderd jaar later – komt de eeuwig zestienjarige eindelijk in haar pubertijd. Ze ontmoet een jongeman: Frank (Caleb Landry Jones), en vertelt hem haar geheim. Het wordt tijd voor moeder Clara (Gemma Arterton) om haar jonge meid los te laten, maar Clara lijkt daar nog niet helemaal klaar voor. Met alle gevaarlijke implicaties voor Frank van dien.

Omgang met Clara is sowieso niet geheel ongevaarlijk. Ze ruimt alle bedreigingen voor de veiligheid van haar dochter genadeloos uit de weg. Eleanor daarentegen, neemt alleen het leven van diegenen die daar vrede mee hebben. Veelal ouderen die hun leven geleefd hebben en de rust van de eeuwige slaap verwelkomen. Moeder en dochter verschillen wat dat betreft als dag en nacht, maar hun liefde voor elkaar houdt hen bijeen.

Veel voor weinig geld
Byzantium bouwt geleidelijk op. Middels gedoseerde flashbacks wordt het verhaal van moeder en dochter langzaam duidelijk en komen verleden en heden uiteindelijk explosief bijeen. De gestage opbouw houdt mooi de aandacht van de kijker vast. Eén voor één vallen de puzzelstukjes op hun plaats. Exact op het juiste moment krijgt de toeschouwer weer een beetje informatie toegediend. De sensuele Clara en de serene Eleanor helpen een handje mee om (zeker de mannelijke) toeschouwer aan het beeldscherm gekluisterd te houden. Saoirse Ronan (City of Ember, The lovely Bones) lijkt geschapen voor dit soort rollen. Ze heeft een soort wereldvreemde oogopslag die haar los lijkt te trekken van de realiteit. Ideaal voor een vampier.

Byzantium is gewoon een lekkere vampierfilm. En, ondanks de mooie dames, gelukkig op geen enkele wijze te vergelijken met die andere poging om vampierfilms nieuw (eeuwig?) leven in te blazen: The Twilight Saga. Hier geen twinkelende sterretjes en platte Amerikaanse tieners. Met een fractie van het budget (8 miljoen voor Byzantium, 37 miljoen voor het eerste deel van The Twilight Saga) is een veelvoud van effect gecreëerd. Wel kunnen ook de vampiers in Byzantium gewoon tegen zonlicht, maar dat is een gegeven dat al jaren geaccepteerd is.

Zoals al vermeld biedt Byzantium diverse invalshoeken, en slaagt de film er op alle vlakken in een goed en geloofwaardig verhaal neer te zetten. Dat mag best een bloedstollend goede prestatie genoemd worden!