The Emperor’s New Groove (Keizer Kuzco)

Dat ik The Emperor’s New Groove een leuke film vind zal dan ook geen verrassing zijn. Maar ik zeg dit niet omdat ik alle Disneyfilms goed vind. Dit is nu eens geen film over twee geliefden die elkaar pas kunnen krijgen nadat ze hun innerlijke vooroordelen hebben overwonnen, maar een buddy-movie met een enorm gevoel voor humor. Disney kopieert zichzelf schaamteloos door scènes en personages uit elke mogelijke andere animatie te jatten en de film, noch zichzelf, serieus te nemen.

Keizer Kuzco is een despoot die op een dag bedenkt dat hij een Kuzcotopia gaat laten bouwen op een heuveltop. Dat is jammer voor het Sneeuwwitje-huisje van het boerengezinnetje dat daar woont. ‘Die Kuzco krijgt zijn trekken nog wel thuis’ denk je, -want het is tenslotte moraalridder Disney aan het woord- maar dat gebeurt nu eens niet. Het verwende kereltje wordt door zijn gemene raadsvrouwe Yzma (scary beyond reason) veranderd in een lama, wordt gered door de boer Pacha wiens huis hij gaat verpletteren en alles komt weer goed. Niks geen straf voor zijn arrogante, hooghartige houding. En dat kasteel bouwt hij wel op een andere heuveltop en. Op de heuvel van boer Pacha fluiten toch geen vogeltjes.

Kuzco ziet eruit als een Inca-versie van Aladdin en gedraagt zich als de jonge Simba. Wijze raadsvrouwe Yzma speelt Jafar, en lijkt verdacht veel op de drie lotsbestemmingen uit Hercules en op Cruella de Vil. Hulpje Kronk is de domste en meest sympathieke hulp-slechterik die je ooit hebt gezien en Patrick Warburton (ook de stem van de fameuze Tick) verdient alle lof.
Redding van de film is niet alleen het gebrek aan serieuze ondertoon, maar ook de cartooneske tekenstijl. Achtergronden zijn bewust simpel en er scieten geen ‘over the top’ computerliaan- en boomslingersessies zoals in Tarzan voorbij. De grappen zijn enorm gevat en hebben soms niet eens meer iets met de film te maken. Beste scène is ongetwijfeld de naderende ontknoping, waar Kuzco en Pacha plotseling Yzma en Kronko in het kasteel tegenkomen:

Kuzco: No! It can’t be! How did you get back here before us?
Yzma: … huh? How did we, Kronk?
Kronk: Well, you got me. By all accounts, it doesn’t make sense.

Ga deze film zien! Hij draait alleen in kindermatinees, wat erg jammer is, maar ook een zaal vol piepende, lachende kindjes moet je tenminste één keer in je leven meemaken. Voor Atlantis (komt in november) houd ik mijn hart vast, maar met The Emperor’s New Groove levert Disney dit jaar tenminste één geslaagd werkje af.