Film / Films

Oude popster en neuroot

recensie: Music and Lyrics

In de jaren tachtig was Alex Fletcher een beroemde popster, en nu teert hij op zijn vergane glorie. Hij treedt op in pretparken en op reünies, waar de fans nog altijd naar de pijpen van zijn strakke leren broek dansen… zij het dat ze het tegenwoordig vooral warm krijgen van de opvliegers. Voor Hugh Grant moet het wel even slikken geweest zijn toen hij het script van Music and Lyrics las.

Een voormalig tieneridool dat keer op keer dat ene kunstje herhaalt: de verwijzingen naar zijn eigen beperkte rolkeuzes liggen er dik bovenop. Gelukkig heeft Grant genoeg zelfspot om dit gegeven in zijn rol als Alex Fletcher, een charmante Engelsman as always, uit te buiten.

Schattig

~

Scenarioschrijver en regisseur Marc Lawrence weet de twee prototypen van Hugh Grant’s standaardrollen in het strak vormgegeven Music and Lyrics naadloos samen te voegen. Alex Fletcher combineert de luiheid en de arrogantie van Will uit About a Boy met de vertederende verlegenheid van Charles uit Four Weddings and a Funeral. Het resultaat is een aanstekelijke rol van een acteur die precies weet waar hij goed in is en er niet voor terugdeinst om er nog een schepje bovenop te doen.

Drew Barrymore mag dit keer de rol van neuroot op zich nemen. Ze speelt Fletchers plantenverzorgster Sophie Fisher, geheime liefde en talentvol songwriter in de dop. Gelukkig blijven haar neuroses beperkt tot een verdraaglijke vorm van hypochondrie en wat geschuif met meubels. Grant en Barrymore zijn volkomen geloofwaardig als stel in wording. Chemie is een groot woord, maar de band tussen hen is overtuigend plagerig, intiem en schattig. Je leeft moeiteloos met ze mee en dat is precies waar een romantische komedie het van moet hebben.

Herkenbare irritaties

~

De plot van Music and Lyrics sluit slim aan op de jaren tachtig-revival in de mode en de reünies van bands als The Police en de Dolly Dots. Alex Fletcher was ooit onderdeel van de band PoP, gemodelleerd naar Wham! Hij teert op zijn oude roem en hoeft niet meer zo nodig opnieuw te scoren. Maar dan vraagt Cora Corman, een kruising tussen Christina Aguilera en Shakira, of hij een liedje voor haar wil schrijven. Daarvoor heeft Alex de hulp nodig van zijn plantenverzorgster Sophie, die een verborgen talent voor het schrijven van liedjes blijkt te hebben. Tijdens het componeren van ‘Way Back to Love’ bloeit er iets op tussen de twee.

Hilarische clip

Brad Garret (Everybody Loves Raymond) speelt een vermeldenswaardige rol als sympathieke en geestige rol manager – ditmaal eens niet een gladde gluiperd die zijn cliënt probeert te naaien, maar een vriend door dik en dun. Kristen Johnston gaat volkomen over de top als de zus van Sophie en een groot fan van PoP. Dat soort bijrollen schijnen noodzakelijk te zijn in romantische komedies, hoewel de werkelijk grappige momenten uit de scherpe dialogen tussen Fletcher en Fisher komen. Naarmate het verhaal vordert zakt het tempo van de film in en neemt de voorspelbaarheid toe. Ook van geloofwaardigheid of originaliteit moet de film het niet hebben – hoe vaak hebben we al liefdesbetuigingen vanaf het podium gezien? De beste grap van Music and Lyrics is de videoclip van PoP waarmee de film opent. Waarschuwing: het liedje blijft in je hoofd hangen!