Film / Films

The Sixth Sense

recensie: The Sixth Sense

.

sixthsense3.jpgHet lijkt wel of Hollywood eindelijk intelligent is geworden. 1999 wordt door velen gezien als het beste filmjaar van het afgelopen decennium, misschien wel van de hele eeuw. Het begon al met The Matrix, een film die niet alleen spectaculaire actiescènes bevatte, maar gebaseerd was op een complete filosofie over de werkelijkheid en wat wij als mensen daarin betekenen. eXistenZ van David Cronenberg draaide om hetzelfde thema.

Maar in 1999 kwam er nog een aantal persoonlijke, duidelijk buiten de mainstream vallende, films uit bij verschillende grote studio’s die vijf jaar geleden waarschijnlijk nooit – of alleen met onafhankelijk geld – gemaakt hadden kunnen worden. Zo was er David Finchers Fight Club en zo zijn er films als American Beauty (die donderdag uitkwam en waarover volgende week meer) en The Sixth Sense.

Het verhaal gaat over psychiater Malcolm Crowe (mooi gespeeld door Bruce Willis, die nogmaals bewijst dat hij meer is dan alleen maar een action hero) die de zaak van de jonge Cole Sear

~

in handen krijgt, een jongetje dat geplaagd wordt door geesten en in een voortdurende staat van angst leeft. Cole wordt gespeeld door Haley Joel Osment, die eerder een paar minuten te zien was als het zoontje van Forrest Gump en hier een topprestatie neerzet: we zien een jongetje dat continu bang is en we geloven hem.

The Sixth Sense is een griezelfilm, maar heeft geen overdadig geweld, bloed of speciale effecten nodig om te overtuigen; de spanning kruipt onder je huid door middel van de muziek en de hele mooie beelden. En dan hebben we het nog niet eens gehad over het verrassende einde, waardoor de hele film – net als Fight Club – in een ander daglicht komt te staan.

Regisseur Shyamalan heeft inmiddels het recordbedrag van $10 miljoen gekregen voor het schrijven en verfilmen van zijn volgende script.