Film / Films

Niet hoe, maar wanneer loopt dit af?

recensie: Underworld

Een film over een al duizend jaar durende oorlog tussen vampiers en weerwolven in de stijl van The Matrix en Blade. Altijd leuk, zou je denken. Nou, niet echt dus. Door de kille stijl en het rommelige script wordt de eerste film van regisseur Len Wiseman, Underworld, geen één moment echt spannend of boeiend en is zelfs ronduit saai.

Waarom Underworld er niet in is geslaagd te zorgen voor twee uur lang spanning en sensatie is moeilijk aan één ding te wijten. Aan het plot kan het niet liggen: weerwolven en vampiers zijn al duizend jaar met elkaar in oorlog wanneer vampier Selene (Kate Beckinsale) ontdekt dat de weerwolven, oftewel Lycans, achter een mens aanzitten. Ze is vastberaden van plan het geheim achter de man, Michael Corvin (Scott Speedman), te ontdekken, maar ze komt in de problemen wanneer er een onmogelijke liefde tussen hen beiden lijkt te ontstaan.

~

Rommel

Maar waar ligt het dan wel aan? Om te beginnen is het script een rommel: alles loopt door elkaar en het geheel brengt eerder verwarring dan opheldering met zich mee. Hierdoor is het voor de kijker erg moeilijk geboeid te blijven kijken en interesseert het je eigenlijk niet hoe het de personages verder zal vergaan.

Dat brengt ons automatisch bij de tweede ‘oorzaak van mislukking’: de tweedimensionale personages. Een van de belangrijkste punten van een film is dat de kijker zich betrokken moet voelen bij de personages en met hen mee kan leven. Bij Underworld is dit allesbehalve het geval. Naarmate de film vordert, wordt er wel geprobeerd de personages wat diepgang en verleden te geven, maar het mag dan al niet meer niet baten. Hoofdpersoon Selene blijft – ondanks het oprakelen van een pijnlijk verleden – zo plat als een ouderwets dubbeltje, net als de rest van de personages.

Cool

Het enige lichtpuntje in deze ‘film zonder richting’ is de stijl. De lange, leren jassen en duistere sfeer doen denken aan The Matrix en Blade en toegegeven, het ziet er cool uit. Vooral de vampiers met hun dramatische baljurken en pakken zetten in het begin van de film de sfeer neer. In het begin van de film, want naarmate het verhaal zich verder ontplooit, verschuift de sfeer van cool naar kil. Al snel verlang je naar wat kleur – en dus niet alleen blauw en zwart – en een dosis humor, iets dat in Underworld al helemaal ontbreekt.

Wat een leuke, spannende actiefilm had kunnen worden, is dus een saaie vampier/weerwolffilm gebleken. Kortom: een film waarbij je je niet afvraagt hoe hij zal aflopen, maar wanneer hij zal aflopen. Verontrustend gegeven is dan ook dat het einde van Underworld schreeuwt om een vervolg. Iets dat waarschijnlijk helaas niet zal uitblijven…