Haagse homies

Filmmakers Joost van der Valk en Mags Gavan wisten voor Crips het vertrouwen te winnen van een groep Surinaamse en Antilliaanse bendeleden in Den Haag. De film volgt drie verschillende leden die vertellen over hun gang en hun door criminaliteit getekende levens. Keylow is de zelfverzekerde leider van de Crips, die duidelijk verwoordt waar het om draait. Crip staat voor community revolution in progress’ en zijn Haagse bende is geïnspireerd op de oorspronkelijke Crips-gang uit Los Angeles. Voor Keylow is zijn lifestyle voortgekomen uit zijn positie als Surinaamse outsider in Nederland. Als een levenslange hiphopper heeft de gangcultuur hem een filosofie en lifestyle gegeven die zijn positie in Nederland dragelijker maakt. Dat geweld en criminaliteit ook een rol spelen, ligt in het verlengde van de keuze voor het Crip-leven. In de film worden wapens en dikke stappels eurobiljetten zonder gêne tevoorschijn gehaald en zien we de bende drugs klaarmaken voor transport.

Verouderde gangsta

Naast de charismatische Keylow toont de film ook twee leden die twijfelen aan het levenspad dat ze zijn ingeslagen. Main C komt na acht jaar uit de gevangenis. Hij wil stoppen met het criminele bestaan om voor zijn kinderen te kunnen zorgen. Het is opmerkelijk om Main C te zien in een situatie die al zo vaak in fictiefilms is behandeld en de vraag is natuurlijk of hij op het rechte pad kan blijven. Dat dit geen makkelijke keuze is, blijkt uit Keylows houding tegenover Main C’s dilemma. De bende is als een surrogaatfamilie die je niet verlaat of in de steek laat. Main C’s twijfels worden dan ook niet gezien als een optie vanuit het Crip-ethos.

De interessantste figuur van de film is echter de verouderde Santos, die een tragikomische verschijning is als hij in bepaalde scènes aan het koken is voor de bende. Achter het fornuis bakt hij kip, terwijl hij vertelt over hoe je een lijk het beste kan laten verdwijnen. Het lijkt een opschepperig sterk verhaal, maar het wordt wrang als de film concludeert met een tekst dat Santos spoorloos verdwenen is. In de film wordt al snel duidelijk dat hij een crimineel is die zijn houdbaarheidsdatum heeft overschreden. Hij is ondergedoken omdat andere bendes het op zijn leven hebben voorzien en als hij praat voor de camera, komt de spijt onopgesmukt naar boven. Keylow is ook tegenover Santos nuchter en het lijkt alsof hij zijn perikelen ziet als een bijkomstigheid van het vak.

Slang

Joost van der Valk en Mags Gavan vullen de filmportretten aan met teksten die tijdens scènes op het beeld knallen waain slang wordt uitgelegd of wordt aangeven wat er met een bendelid gebeurd is. De montage is ook snel en de hiphop-soundtrack is erg aanwezig. Dit werkt niet altijd even goed en je hebt het idee dat de filmmakers dit deels gedaan hebben om de doelgroep en de gangleden tevreden te houden.

Ondanks dit stilistische mancotje geeft de film een genuanceerd beeld van de gangs. De tegenstrijdigheden en onzekerheden van het bestaan komen sterk naar voren in de scènes met Main C en Santos, die eigenlijk te diep in de gangwereld zitten om er nog uit te komen. Keylow is echter de persoon die sluw en opportunistisch genoeg is om te blijven overleven. Dat de Haagse bende niet een eendagsvlieg is, blijkt wel uit de nieuwe lichting jongens die aan het einde van de film met wapens te zien zijn. De community revolution is nog steeds gaande.