Captain Corelli’s Mandolin

Wat Tom Cruise en Hollywood met Penelope Cruz hebben is mij dus echt een raadsel. In diverse bladen wordt ze als het nieuwe sekssymbool afgeschilderd, maar na het zien van Blow en Captain Corelli’s Mandolin kom ik tot de conclusie dat het hier weer eens om veel geblaat en weinig wol gaat. Haar acteerprestaties zijn nu niet bepaald bovensteplankwerk, en de haar toegedichte schoonheid valt ook eigenlijk wel reuze mee. [Noot: de rest van de SCREEN-redactie vindt Penelope wél erg lekker.]

Captain Corelli’s Mandolin is een romantisch niemendalletje over een Griekse vrouw en de ontsluierende liefde voor een Italiaanse soldaat (Nicolas Cage). Dit alles vindt plaats tegen de achtergrond van de Tweede Wereldoorlog. Het lijkt wel alsof de meest stereotiepe romantiek altijd maar weer moet plaats vinden in deze afschuwelijke oorlog. Het verhaal loopt zonder de kijker ook maar één keer te verrassen naar het overduidelijke einde, dus daar zullen we u maar niet mee lastig vallen. Het enige wat ik erover kwijt wil is dat het previewpubliek af en toe in lachen

uitbarstte als er weer iets zoetsappigs of voorspelbaars gebeurde. Dit soort romantiek is vergelijkbaar met bijvoorbeeld Pearl Harbor. Je moet wel een ongelofelijke Hitkrant-lezeres zijn, of gewoon supermarktlectuurlezer om hier in te trappen. In deze productie word verder Engels met een Grieks/Italiaans accent gesproken, en dat werkt ook af en toe behoorlijk op de lachspieren. Bovendien houden sommige acteurs (Cruz en Cage voorop) dat niet altijd vol, voor je het weet spreken ze weer ‘gewoon’ Engels.

Gewoon weer een romantisch filmpje tegen de achtergrond van die ‘o zo wrede, maar ook o zo romantische’ Tweede Wereldoorlog. Vooral de stukjes waarin de wrede aspecten van een oorlog naar voren komen, zien er erg plichtmatig uit. De enige functie hiervan is om aan te geven hoe moeilijk romantiek in die tijd geweest moet zijn.
Maar is er dan werkelijk niets positiefs over deze film te melden? Zoals iemand naast me in de zaal zei: “In elk geval zien we maar weer eens dat Griekenland een prachtig land is.” En inderdaad, aan de prachtige beelden heeft het niet gelegen.