Een laatste zomer om jong te zijn

Wat begon als een uit de hand gelopen hobby liep uiteindelijk uit op de Zweedse inzending voor de Oscar voor beste buitenlandse film. Falkenberg Farewell kent een bijzondere ontstaansgeschiedenis. Regisseur Jesper Ganslandt en zijn vrienden zetten hun gesprekken over hun herinneringen en toekomstbeelden om in een scenario, Ganslandt schoot 135 minuten aan materiaal op DV en dit werd vervolgens met behulp van producente Anna Anthony (Jalla! Jalla!, Together, Fucking Åmål) en editor Michal Leszczylowski omgezet in een film van 91 minuten. Jesper en zijn vrienden vertolkten zelf de hoofdrollen en hielden daarbij hun eigen namen aan.

De vijf boezemvrienden Jesper, Jörgen, David, John en Holger beleven een zorgeloze zomer in het Zweedse stadje Falkenberg. Met een onzekere toekomst in het verschiet hangen ze een beetje rond, zwemmen ze in de zee, proberen ze wat geld bij elkaar te sprokkelen en denken ze terug aan het verleden. De zorgeloosheid is echter niet van oneindige duur. Als een van de vrienden een drastische beslissing neemt lijkt er een einde te komen aan het leventje dat ze zo goed kenden.

Het handheld camerawerk, de locatie-opnames, het gebrek aan kunstmatige effecten en de Scandinavische taal roept al gauw een vergelijking met de Dogmafilms op. Falkenberg Farewell is echter veel te poëtisch en dromerig om in het rijtje van Lars von Trier en collegae te passen. De film lijkt lange tijd niet een duidelijk plot te hebben, maar dit is zeker geen gemis. Integendeel: de prachtige beelden en vermakelijke, soms ontroerende dialogen in combinatie met de alledaagse belevenissen van de hoofdpersonages maken dit een heerlijk simplistische en aantrekkelijke film. De beelden worden begeleid door de mijmeringen over het verleden uit Davids dagboek, wat de film een extra emotionele dimensie geeft. De dramatische wending in de film voelt echter enigszins overbodig en voor de hand liggend aan. Het is een wending die bijna onvermijdelijk lijkt in coming-of-age-drama’s, maar in deze film brengt het niet de beloofde ommekeer in de levens van de personages.

De keuze van Ganslandt om geen acteurs te gebruiken maar iedereen zichzelf te laten spelen werkt goed. Het spel voelt natuurlijk aan en de vriendschap tussen de jongens is op deze manier ook erg overtuigend. De gesprekken die eigenlijk over niets gaan blijven toch boeiend en zijn uit het leven gegrepen. Het is voelbaar dat we hier te maken hebben met een groep jongens die elkaar al van kleins af aan kent.

Falkenberg Farewell is een ontroerende en nostalgische film, die werkt door zijn simpliciteit en herkenbaarheid. Het genot van het dwalen in het verleden, waar alle vriendschappen meer betekenis leken te hebben en de verwachtingen die men van je had veel lager waren. De angst voor de onbekende toekomst, en de keuzes die je uiteindelijk zal moeten maken. Jesper Ganslandt heeft deze angsten, dromen en verlangens op een uitstekende wijze weten te vertalen naar het witte doek.