Trukendoos vol clichés

Waarschijnlijk kon de trailerinspreker een geeuw niet onderdrukken toen hij de tekst voor We Own the Night insprak: “Waar The Departed zijn schatplichtigheid aan het genre van de politiefilm toonde door het met nieuw elan te injecteren, haalt We Own the Night een verroeste trukendoos vol clichés open.

“Toen ik jong was zeiden ze tegen ons dat we bij de politie konden of bij de maffia. Maar wat maakt het uit als je tegenover een geladen pistool staat?” Dat is vrij vertaald de visie van Jack Nicholsons personage Frank Costello in The Departed. Het had ook een citaat van Bobby Green kunnen zijn. Deze hoofdpersoon van We Own the Night, gespeeld door Joaquin Phoenix, neemt het niet zo strikt met de regels. Als nachtclubmanager in het New York van 1988 houdt hij de Russische maffia namelijk graag te vriend. Niemand in zijn omgeving weet dat hij uit een roemruchte politiefamilie stamt. En wie het kneuterige politiefeest ziet dat ter ere van Bobby’s broer en vader wordt georganiseerd, begrijpt ook meteen waarom Bobby zich liever aan de andere kant van het recht ophoudt. Maar als zijn broer Joe daadwerkelijk oog in oog met een geladen pistool staat, is Bobby’s loyaliteitsprobleem opgelost. Van een onverschilliger feestvierder verandert hij, in een figuurlijke nacht ijs, in een nerveuze maar vastbesloten undercoveragent.

Lachwekkende bravoure

Waar het verschil tussen agenten en criminelen in The Departed steeds minimaler bleek, zijn de goeden en de slechten in We Own the Night juist beter uit elkaar te houden naarmate de film vordert. Russische oude mannetjes bijvoorbeeld kun je naar oud Hollywoods gebruik maar beter niet te veel in je leven toelaten. Seksscènes zijn er om onderbroken te worden door een maatje met een dringende boodschap, slechteriken hebben een snor en broederruzies dienen vooral om de verschillen bij te kunnen leggen als het erop aankomt. Een bloedband is tenslotte sterker dan geld. Uit welke film komt dat ook alweer?