In dienst van de feiten

De Nederlandse distributeur A-Film heeft de onduidelijkheid geprobeerd te verkleinen door Sturm, buiten Duitsland uitgebracht als Storm, in Nederland The Tribunal te noemen. Die titel dekt de lading ook beter, want de film gaat over het Joegoslaviëtribunaal. Je vraagt je hooguit af waarom ze hem niet gewoon Het Tribunaal hebben genoemd, of desnoods op z’n Duits Der Gerichtshof.

Zure procureur

Hannah Maynard (Kerry Fox, bekend van An Angel at my Table en Intimacy) is procureur bij de Internationale Rechtbank in Den Haag. Ze leidt een rechtszaak tegen Goran Duric, een voormalige legercommandant die veel weg heeft van Ratko Mladic. Hannah wil bewijzen dat Duric verantwoordelijk was voor etnische zuiveringen in het dorp Kasmaj. Het lijkt er echter op dat ze alleen tot een veroordeling kan komen door haar belangrijkste getuige Mira (Anamaria Marinca uit 4 maanden, 3 weken en 2 dagen) te verraden.

The Tribunal geeft een indrukwekkende inkijk in het werk van de procureur. Het laat zien welke teleurstellende compromissen gesloten moeten worden om toch wat te bereiken. De Duitse regisseur Hans-Christian Schmid (Requiem) slaagt erin om van het bureaucratische woud waarmee hoofdaanklager Carla del Ponte volgens de documentaire Carla’s List worstelde, een spannend verhaal te maken. Gek genoeg faalt hij waar Carla’s List wèl slaagde, namelijk in het geven van een menselijk gezicht aan zijn personage. Hannah Maynard is geobsedeerd door haar werk. Door de strenge blik en dito dictie van Fox komt ze over als een wat zuur mens. Zelfs de scènes die ze met haar geliefde doorbrengt staan in het teken van de politiek. Verder wordt haar personage niet ingekleurd. Het verlangen ontstaat om haar eens te zien hardlopen, een sudoku invullen of desnoods te zien linedancen. Als ze er maar bij lacht.

Onbeantwoorde vragen

Anamaria Marinca laat net als in 4 maanden, 3 weken en 2 dagen een sterke indruk achter door haar kwetsbare en tegelijk vastberaden uitstraling. Ook Mira bestaat echter louter bij de ernst van het verhaal. Dat ís belangrijk, vooral gezien het realisme en de recentheid ervan, maar het lijkt alsof Schmid zich te veel door zijn verlangen naar integriteit heeft laten leiden. The Tribunal heeft veel weg van een televisiedrama, waarin alle dialogen in dienst staan van de feiten. Daardoor zijn ze regelmatig geforceerd en ongeloofwaardig. Ook irritant is dat de personages die een relevante vraag stellen vaak geen antwoord krijgen, maar dat er direct een andere scène volgt. Is er te veel geknipt in de montageruimte, of wisten de schrijvers zelf ook het antwoord niet?

Al met al is The Tribunal een goedbedoeld, maar wat goedkoop uitgevoerd werk geworden. Het biedt wel inzicht in de tegenstrijdigheden van het Joegoslaviëtribunaal, maar niet in de menselijkheid van de personages. Het is maar goed dat de titel is aangepast, want bezoekers van De Storm zouden het vast niet waarderen als ze per ongeluk Storm kregen voorgeschoteld.