Conversations with Other Women

Oscar Wilde zei ooit eens dat onzekerheid de essentie vormde van romantiek en uiteindelijk is de sensuele chemie tussen twee mensen spannender als die onopgelost blijft en niet wordt geconsumeerd. Dit geldt ook voor Hans Canosa’s Conversations with Other Women (2005). De amoureuze verwikkelingen tussen Aaron Eckhart en Helena Bonham Carter (hun echte namen worden in de film niet onthuld) worden door het gebruik van splitscreens en een fragmentarische montage complex gehouden, terwijl een romantische catharsis uitblijft.

Zijn bruiloften romantisch? In Conversations with Other Women is een bruiloft de perfecte plek voor een plotselinge ontmoeting en gesprekken over de liefde. Bruidsmeisje Helena Bonham Carter steekt tijdens een bruidsfeest nonchalant een sigaret op, maar krijgt al snel boze blikken van oplettend personeel. Aaron Eckhart had haar in de tussentijd al opgemerkt en bied Carter een drankje aan. “Thanks but i don’t drink.” Eckhart antwoordt: “Well, you smoke, but you don’t drink?” Er volgt een gevat gesprek dat overgaat in ongemakkelijk geflirt. Na wat komische woordenwisselingen vertelt Carter dat ze eigenlijk niet naar de bruiloft wilde komen. Ook blijkt de bruid Eckharts zusje te zijn.

De daarop volgende flashbacks en flashforwards laten zien dat er meer aan de hand is. Twee jongere personages staan voor het verleden van Eckhart en Carter. Ze hebben al een gezamenlijke geschiedenis achter de rug, maar hoe die is geëindigd blijft onduidelijk. Terug in het heden heeft zowel Eckhart als Carter een nieuwe relatie, maar dat staat hun avances op de bruiloft niet in de weg. Wordt dit een tweede kans op een gelukkig samenzijn of alleen maar een toevallige ontmoeting?

Wensbeeld en werkelijkheid

~

Conversations with Other Women speelt met de conventies van de romantische komedie en combineert dat met het drama van een relatieportret. De film gaat over gemiste kansen, relationele teleurstellingen en de onvermijdelijkheid van het ouder worden. Vooral wat ouderdom betreft is Conversations with Other Women eerlijk met een humoristische en sarcastische ondertoon. De tijd heeft de destijds jeugdige geliefden niet gespaard en ideaalbeeld en realiteit worden in de film vaak tegenover elkaar geplaatst. Het spel van Eckhart en Carter is daarbij het sterkste element van de film. De acteurs weten het paar een bitterheid mee te geven die in een aantal scènes goed tastbaar wordt. Eckhart is de wanhopige romanticus die terugdenkt aan een geïdealiseerd verleden en Carter zet de tegenstrijdigheid tussen haar gevoel en gedrag goed neer. Als kijker vraag je je af of het een tijdelijke opwelling is dat ze voor een nachtje met Eckhart kiest of dat er meer achter zit. Deze besluiteloosheid ligt dicht bij de onzekere spanning die de personages uit Richard Linklaters Before Sunset met elkaar verbond, maar die film maakte minder gebruik van montagetrucjes en kon grotendeels terugvallen op het spel van Ethan Hawke en Julie Delpy.

Vermakelijk

Bij Canosa is de balans soms zoek. Het goede acteerwerk van Eckhart en Carter wordt aangevuld door romantische muziek (lees muzak) van Carla Bruni en Rilo Kiley. Veel sterke scènes worden daardoor afgezwakt. De montagetrucjes die Canosa gebruikt, hebben op de momenten dat hij het geïdealiseerde jongere paar toont, iets weg van een gimmick. Een inspiratiebron voor de montage moet ongetwijfeld de structuur van Nic Roegs Bad Timing zijn geweest, maar Conversations with Other Women valt in het niet bij de complexiteit en intensiteit van die film. Bad Timing wist door middel van constante sprongen in de tijd een perfect beeld te geven van een heftige en verscheurde relatie. Conversations with Other Women is lichte kost in vergelijking met Bad Timing en daarom niet geheel serieus te nemen als relatiedrama. Ondanks dat alles blijft de film een vermakelijk portret van onzekere (ex-)geliefden, die het vooral moet hebben van de acteerprestaties van de twee hoofdrolspelers.