Men of Honor

Nou is Robert de Niro altijd een plezier om naar te kijken en ook Cuba Gooding Jr. is geen slechte acteur, maar wat die twee samen in Men of Honor doen is een raadsel. Een tenenkrommende film, met misselijkmakende zoete scènes en een onvoorstelbaar verhaal. En dit alles is nog waar gebeurd ook.

Het begint al zoet als het kleine jongetje Carl Brashear ergens na de Tweede Wereldoorlog tegen zijn papa zegt dat hij niet naar school gaat omdat hij hem moet helpen het land om te ploegen. Zielig, zo’n arme zwarte familie, die het geld bijeen moet schrapen door op andermans land te ploegen voor een schijntje. Zodra Carl wat ouder is en hoort dat je in het leger veel geld kunt verdienen, schrijft hij zich in. Papa en mama de centjes, Carl naar een vliegdekschip als koksmaatje.

De rest is geschiedenis. Carl wordt op het vliegdekschip ontdekt als zwemtalent, en een welwillende blanke officier verwijst hem door naar de Marine Duikschool. Tegenwerking, tegenwerking en nog meer tegenwerking voor de arme Carl. Verbitterde duikinstructeur Billy Sunday ziet hem niet zitten, zijn klasgenoten vinden hem niet aardig en dat alles omdat hij zwart is. Maar Carl overwint. Natuurlijk wordt hij Chief Master Diver en krijgt hij uiteindelijk zijn glansrijke carrière. Natuurlijk loopt alles goed af en natuurlijk is die Billy Sunday de kwaadste niet.

Robert de Niro is inderdaad de kwaadste niet. Als Billy Sunday knauwt en snauwt hij in een zuidelijk accent, en hij doet zijn best, maar zijn rol is niet meer dan een typetje. Scènes waar hij meer kan laten zien zijn er maar weinig. Het is wel leuk om te zien hoe hij en zijn dronken vrouw Gwen (Charlize Theron) er een bijzondere relatie op na houden. Jammer dat het scenario die lijn niet verder uitwerkt.

Cuba Gooding Jr. kan mooi volhardend kijken en guitig glimlachen, meer zit er in Men of Honor niet voor hem in. Hij speelt een historische figuur, wiens levensverhaal echt zo gegaan is, maar het is te gek voor woorden om te zien hoe Gooding tegenslag na tegenslag overwint, en daarbij steeds de kaken op elkaar klemt. Dit kan en mag je niet van een acteur eisen.

Regisseur Tillman levert een gladde film af die er technisch goed uitziet, maar die de bioscoopbezoeker misselijk maakt van de hoeveelheden vioolmuziek, gepijnigde blikken en zielige momenten. De Niro en Gooding acteren beiden tot aan de grenzen van hun eendimensionale karakters, en Charlize Theron komt niet vaak in beeld, maar is wel degene die van haar typetje het meeste weet te maken. Wie van zoetsappig melodrama houdt en geniet van goedkope tranentrucjes mag naar Men of Honor. Voor de rest: een waargebeurd drama op RTL4 is geloofwaardiger.