Film / Films

James Bond junior

recensie: Stormbreaker

Anthony Horowitz, de schrijver van de onder de Britse jeugd mateloos populaire verhalen over tienerspion Alex Rider, ging alleen akkoord met de verfilming van zijn roman Stormbreaker als hij zelf het scenario mocht schrijven. Toen hij de piepjonge acteur Alex Pettyfer (15) zag schitteren in een tv-bewerking van de klassieker Tom Brown’s Schooldays (2005, over de roemruchte Britse kostschool Rugby) zag hij onmiddellijk zijn volmaakte Alex Rider. Horowitz was ooit zelf student op die kostschool, maar of Pettyfer blij moest zijn met deze uitverkiezing is maar de vraag. De voorbereiding was een uitputtingsslag voor zo’n jonge acteur: hij moest zich in diepzeeduiken, oosterse vechtsporten, bergbeklimmen en ander extreem tijdverdrijf bekwamen.

~

Als zijn oom en voogd Ian Rider (Ewan McGregor) een gewelddadige dood sterft wordt de onwillige Alex – met zijn veertien jaar de jongste spion ooit bij de Britse MI6 – ingelijfd. Hij moet het Verenigd Koninkrijk redden van de megalomane maniak Darrius Sayle (Mickey Rourke) die miljoenen wil doden door een echt virus in een revolutionair nieuwe computer, de Stormbreaker, te stoppen.

Alle clichés in een nieuw jasje

Hoe clichés te vermijden in een soortgelijke spionagethriller c.q. James Bondkloon? Niet vermijden dus, maar in een heerlijk, komisch, creatief nieuw jasje steken, en verder een uitstekend acteurs-ensemble in huis halen dat het jasje prima past. Precies zoals in deze geslaagde verfilming van regisseur Geoffrey Sax (White Noise, Tipping the Velvet). Stormbreaker zit bomvol (of eigenlijk Bondvol, gezien de vele verwijzingen naar de Bondfilms) spionageclichés. Ook over ander jatwerk is creatief nagedacht: neem een korte actiescène uit de finale, wanneer Alex een bewaker (Ian U’Chong) uitschakelt met een wel zeer gemene ingreep. Die ingreep is rechtstreeks uit de klassieker Butch Cassidy and the Sundance Kid (1969) geplagieerd en onmiddellijk herkenbaar; iets later wordt dezelfde ingreep overgedaan waardoor het door de snelle herhaling zeer geestig wordt.

~

Actiefilms lijken steeds meer op passieve computergames vanwege hun weliswaar wervelende en adembenemende stunts tegenover vaak inhoudloze, saaie plots. Stormbreaker is dat zeker niet en ontstijgt mede door de geweldige cast de middelmaat. Bill Nighy speelt een glansrol als het nerveuze MI6-hoofd Blunt, en met zijn strenge assistente Mrs. Jones (een uitstekende rol van Sophie Okonedo) vormt hij een bijzonder komisch duo. De eredivisie van het Britse acteursgilde staat Nighy bij: Robbie Coltrane als de Britse premier en Ewan McGregor als Alex’ oom.

Bijna perfecte cast

Ook overgewaaid uit de Bondfilms is een gadgetgoeroe à la Q, in de persoon van Smithers (Stephen Fry), eigenaar van een speelgoedzaak. Hij moet Alex Rider van gadgets voorzien die hem later op het nippertje uit benarde situaties zullen redden. Andy Serkis excelleert als Mr. Grin, butler en ex-circusact: vroeger ving hij messen met zijn tanden totdat hij een keer moest gapen op het beslissende moment, met een magnifiek litteken tot gevolg. Het wil alleen niet echt vlotten met de uitgerekte comeback van Mickey Rourke (Diner (1982), Barfly (1987)). Het is voor de zoveelste keer weer net-niet met Rourke. Als gewetenloze griezel Darrius Sayle overtuigt hij matig – misschien is zijn motivering om miljoenen kinderen de dood in te jagen wat magertjes: hij werd gepest als kind – maar de rake dialogen zijn gelukkig vermakelijk.

~

Deze zeer bevredigende genrefilm ademt de authentieke sfeer van betere Bondfilms als Dr. No. Clichés zijn in een komische of creatieve nieuwe verpakking gegoten, de humor is alom aanwezig en de casting is nagenoeg perfect, waarbij de veelbelovende Alex Pettyfer zich bewijst als een geloofwaardige James Bond junior.