Film / Films

Moralisme met een roze randje

recensie: The Princess Diaries 2: Royal Engagement

En ze leefde nog lang en gelukkig. Dat is ongeveer de boodschap waarmee The Princess Diaries drie paar jaar geleden eindigde. Nadat Mia ontdekte geen gewoon meisje maar een echte prinses te zijn, stond haar hele leven op zijn kop. Koninklijk zijn was nou niet bepaald haar droom. Maar een metamorfose en flink wat prinsessenlessen later bleek dat aan het prinsessenschap toch de nodige voordelen kleven. Ook een romance ontbrak natuurlijk niet. Even leek haar droomprins een foute bedrieger, maar op het eind kwam het allemaal weer helemaal goed. Voorspelbaar? Ja, maar toch had deze film iets waardoor de grapjes werkten. Misschien wel omdat de makers zichzelf niet al te serieus namen.

~

Maar waar succes om de hoek komt kijken (en dus veel geld) worden makers ineens een stuk serieuzer. Vandaar dat nu The Princess Diaries 2: Royal Engagement in de bioscopen draait. Helaas geldt voor dit vervolg wat voor de meeste sequels opgaat. Waar in het eerste deel het gestuntel van prinses Mia nog een brede glimlach tevoorschijn toverde, zijn de klungelmomenten in dit tweede deel alleen maar vermoeiend en voorspelbaar.

Trouwen

~

Het verhaal in dit tweede deel gaat van start op het moment dat prinses Mia haar diploma Politicologie in ontvangst neemt. Ze is 21 jaar en dus klaar voor een volwassen rol in Genovia, het koninkrijk van haar oma. Eenmaal aangekomen blijkt echter dat oma besloten heeft met pensioen te gaan. Het is tijd voor Mia om de troon te bestijgen. Wel zit er nog een addertje onder het gras. Een Genoviaanse wet schrijft namelijk voor dat een vrouw pas mag regeren wanneer ze getrouwd is. En omdat er nog een gegadigde voor de troon blijkt te zijn, heeft ze maar drie maanden om dit voor elkaar te krijgen. Vindt ze binnen die tijd geen geschikte man, dan gaat de troon aan haar neus voorbij.

Wat een lol

Zoals te vrezen viel doen de makers van de film in dit tweede deel veel te veel hun best om net zo leuk te zijn als in deel één. Een bevallige entree op een feest eindigt met een ring die van haar vinger vliegt en wanneer ze koninklijk wuift naar het volk, tilt ze per ongeluk een plantenbak van het bordes. En ook de meesterlijke grap waarbij ze samen met haar love interest in een fontein belandt, ontbreekt natuurlijk niet. Ha ha, wat een lol.

Truttige gilletjes

Veel bekende gezichten uit het eerste deel zijn opnieuw opgetrommeld. Julie Andrews speelt opnieuw de statige, maar vooral ook rechtvaardige en vriendelijke koningin. En ook de meeste bijrollen worden vervuld door oude bekenden. Natuurlijk is ook hoofdrolspeelster Anne Hathaway weer van de partij. Maar hoe vrolijk ze ook haar best doet nog iets van de film te maken, het script en haar leeftijd zitten haar intussen te duidelijk in de weg om de film nog te redden. Het resultaat is een film die aan elkaar hangt van truttige gilletjes, kinderachtige spelletjes en moralistische lessen over sterke vrouwen en het volgen van je hart in plaats van je verstand.