Duel in de diepte

Het verhaal gaat over de overwerkte zangeres Sylvia Sommer die, na enige strijd met haar manager, een vakantie weet te forceren op Bonaire om even uit te rusten van al het succes. Natuurlijk duurt die vakantie langer dan verwacht. Eenmaal aangekomen blijkt ze erg te lijken op een vrouw die op het eiland heel wat beroering heeft veroorzaakt. Het kost haar dan ook bijna zes uur om het eiland te overtuigen dat ze niet een dame is met een grote tas vol diamanten, maar slechts een naïef meisje uit Nederland.

Te langzaam

Het geheel is allemaal net een beetje te langzaam gefilmd. Zo wordt er veel tijd besteed aan beelden van de wereld onder water, maar door de tand des tijds is dit lang niet altijd een plezier om te zien. Door een gebrek aan kleur en het regelmatig over- en onderbelicht zijn van de beelden kun je hier af en toe niet zo veel mee. In de eerste vijf afleveringen heb je tevens steeds het gevoel dat de scènes waar tijd aan besteed had moeten worden dit te weinig krijgen, en dat die beelden die er net even niet toe doen te breed worden uitgemeten. Op die manier krijg je veel te zien van het eiland Bonaire, maar heb je eigenlijk helemaal geen inzicht in de karakters van de hoofdpersonen. Daardoor krijg je ook niet echt antwoord op de vraag waarom deze personen op een bepaalde manier dingen doen. Het is dus een beetje als een stripverhaal: het verhaal is soms spannend, maar mist echt de kracht van een dramaserie. Het laat je eigenlijk koud wat er met de hoofdpersonen gebeurt.

Lidy Sluyter

Anders dan de hoes doet vermoeden is niet Rutger Hauer (die slechts een kleine bijrol speelt) de hoofdrolspeler, maar staat Lidy Sluyter, als Sylvia Sommer centraal. Deze Amsterdamse is alleen verder nog te bewonderen geweest in Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen, meneer? uit 1972 en de volledig onbekende televisiefilm De blijde dag uit 1980. Eigenlijk is het niet zo verwonderlijk dat ze enkel te zien is in die paar producties van regisseur Bram van Erkel, want ook in Duel in de diepte maakt ze geen sterke indruk. Haar spel is oppervlakkig, en ook al speelt ze de rol van een naïef meisje, het komt allemaal desondanks nog te dom over. Haar stem irriteert en ze is zelden tot nooit het aantrekkelijke meisje wat ze toch zou moeten zijn.

Serie bloeit laat

Eigenlijk kan over de hele serie gezegd worden dat de makers pas in de laatste twee afleveringen de smaak te pakken kregen. Zo wordt de uitvoering dan al iets spannender en is de muziek een stuk minder eentonig. Ik vind dan ook dat het verhaal spannend genoeg is om er een mooi verhaal te maken, maar om de tand des tijds te weerstaan zou het eigenlijk versneden moeten worden tot maximaal twee uur, zou er nieuwe muziek onder gezet moeten worden en zou een goede digitale opfrissing het kijkgemak zeker verhogen. Tot die tijd blijft het een serie voor de echte die-hard fan van het Nederlandse materiaal, maar zal het zeker daarbuiten geen fans verwerven.