Film / Films

Opgescheept met een lief ogend omaatje

recensie: Duplex

Danny DeVito staat naast acteur ook bekend als producent en regisseur. Hij begon al met regisseren in zijn tijd bij de populaire televisieserie Taxi in 1978 en heeft sindsdien films gemaakt als Throw Momma from the Train (1987), Matilda (1996) en Death to Smoochy uit 2002. Nu is hij terug met de ietwat scherpe komedie Duplex.

~

Alex (Ben Stiller) en Nancy (Drew Barrymore) zijn een gelukkig stel in New York met een gouden toekomst en een kinderwens. Het enige dat nog aan het plaatje ontbreekt, is een mooi huis. Wanneer ze een prachtige duplexwoning tegen het lijf lopen, kunnen ze hun geluk dan ook niet op. Eén nadeel: hun bovenverdieping wordt verhuurd aan het lief ogende omaatje Mrs. Connelly (Eileen Essel). Deze lijkt echter aan het eind van haar latijn en dus betrekken Alex en Nancy zo snel mogelijk hun woning. Binnen de kortste keren krijgt hun oude bovenbuurvrouw echter een opleving en verandert in een lastig sekreet dat om de haverklap op de stoep staat, op zaterdagmorgen met haar blaasorkest repeteert en elke avond haar televisie keihard aan laat staan. Nadat zowel Alex als Nancy door toedoen van het omaatje hun baan kwijtraken, is de maat vol. Mrs. Connelly moet weg – al moeten ze haar vermoorden…

Rampenfilm

~

Duplex begint met een korte cartoon en even bestaat de angst voor een doorsnee romantische komedie. Maar al snel blijkt dat er wel degelijk wat te lachen valt. Duplex is een zogenaamde komische rampenfilm: alles dat fout kan gaan, gaat fout. Een beetje in de traditie van There’s Something About Mary en Meet the Parents – beide toevallig ook met Ben Stiller.

Zwakke maag

Komische rampenfilms zijn niet altijd even leuk, omdat ze vaak een beetje over de top gaan. Bij Duplex worden de rampen echter in gepaste doses toegediend. Vooral de scène waarin Alex vastzit in het appartement van Mrs. Connelly en deze nietsvermoedend met haar spons het bad induikt is erg grappig. De scène waarin Alex en Nancy vervolgens de gootsteen van hun bovenbuurvrouw gaan ontstoppen – waarbij uiteraard het nodige misgaat – is daarnaast niet echt geschikt voor mensen met een zwakke maag.

Zwart

Qua verhaal heeft Duplex veel weg van Throw Momma from the Train, waarin het grote kwaad ook in de vorm komt van een oud, irritant vrouwtje dat uit de weg geruimd moet worden. Het plot is meteen de reden dat Duplex voor de tere zieltjes onder ons misschien af en toe iets te bot is. Vooral in het laatste gedeelte van de film – wanneer het plan om het oude vrouwtje om zeep te helpen vastere vormen aanneemt – wordt de komedie iets te zwart voor het grote publiek. Niet zo zwart als DeVito’s vorige film Death to Smoochy, maar toch redelijk zwart.

Dus?

Duplex is een leuke comedy geworden. Stiller en Barrymore vormen een aardig duo, de film heeft een grappig verhaal met een verrassende ontknoping en een aantal scènes zijn bijzonder lachwekkend en geslaagd. Geen megatopper, maar wel een van de leukere komedies van dit moment.