8 Mile

Het leven van Marshall Mathers III is op zich interessant genoeg: white trash vecht zich een weg naar een beter en rijker leven door middel van muziek. Het is echter jammer dat 8 Mile precies dat laat zien, zonder franje, subplot of enig ander non-lineair vermaak. De talentvolle blanke dawg voelt zich geïntimideerd door zijn agressieve, zwarte publiek en faalt in eerste instantie. Na een aantal verhelderende momenten is hij echter wel klaar voor een confrontatie en overwint hij alles en iedereen.

Elvis

8 Mile is geen slechte film. Het acteerwerk is voldoende, ook van Eminem. Natuurlijk is dit fictie, maar het is wel redelijk autobiografische fictie, dus de rapper hoeft weinig meer te doen dan zichzelf spelen. En dat kan hij best.
Alles aan deze film is voldoende: verhaal, acteerwerk, karakterdiepte, camerawerk. Er is niets op aan te merken, maar het is zo gewoontjes. Wie Elvis of voor mij part een blanke jazz-trompettist uit de jaren dertig voor Eminem in de plaats stelt, ziet geen andere film. De elementen zijn bekend.

Stom shirt

Het enige dat er uitspringt zijn de rap battles. Daar komt waar talent om de hoek kijken. Op heerlijke beats schreeuwen de diverse rappers geniaal doorwrochte teksten uit. Niet dat de boodschap verder komt dan ‘jij hebt een stom shirt aan’ en ‘jij bent een sukkel’, maar de timing, rijm en binnenrijm zijn perfect. Wat de rappers in deze film uitkramen zijn natuurlijk voorgeschreven teksten, maar je moet ervan uitgaan dat de niet-filmsterren in de achterbuurten dit soort dingen dagelijks uit hun mouw schudden. Hulde.
Minder hulde voor de a capellavertoningen van Eminem. Zijn parodie op het liedje Sweet Home Alabama is grappig, maar wanneer hij zonder beat moet rappen, lijken zijn teksten te horten en te stoten. Er is iets mis met de dictie van Eminem, of hij kan geen lettergrepen tellen. Hier verliest hij zich een beetje.

Waar zit muziek in?

Wat Amerikaanse, en ook Nederlandse recensenten prijzen in 8 Mile is me een raadsel. Het is geen slechte film, maar ook absoluut geen goede. De enige keren dat er spanning opgeroepen wordt is tijdens de battles, waar een overdonderende massa publiek zich in een donkere kelder de longen uit het lijf schreeuwt. Helaas zien we dat maar twee keer. Voor een muziekfilm zit er in 8 Mile veel te weinig muziek. Voor een sociaal-realistisch drama zit er in 8 Mile te weinig drama.