Liever geen ogre op de troon
Het kan verkeren: heb je eindelijk de vrouw van je dromen geschaakt en je eigen moeras aan je voeten, wordt je schoonvader ziek. Koning zijn is niet echt weggelegd voor een onhandige en ietwat onbeschofte ogre, dus als Shrek aan monarchistische regelgeving onderworpen dreigt te worden gaat hij zo snel mogelijk op zoek naar een alternatieve troonopvolger.
Shrek the Third is alweer het derde deel van de buitengewoon succesvolle Dreamworks-creatie, in een jaar dat sequels hoogtij vieren. En zoals het een echt succesvolle serie voortkomend uit één idee betaamt, is ook de prequel (het verhaal van vóór de eerste film) al in de maak, maar laten we het daar nog even niet over hebben. Het gevaar bij dit soort successen is dat ze tot op de laatste cent uitgemolken worden, waardoor alle vervolgen op de eerste film een slappe herhalingsoefening zonder eigen concept worden. In de tweede Shrek-film leek dat deels al het geval: met toverdrankjes en vage veranderingen van gedaante leken de echt goede grappen ver te zoeken. Shrek the Third valt alles mee, gelukkig.
Opstartproblemen
~
Helaas begint Shrek The Third wat slapjes, met Prince Charming als acteur in een restaurant-theatershow. Hij oogst alleen boegeroep, en uit frustratie besluit hij te gaan halen wat hem toekomt. Ondertussen zien we hoe de tijdelijke publieke functie van Shrek en Fiona niet goed bevalt, en ook dat had beter gekund. Maar wanneer Charming even later de Poison Apple Bar vol afgedankte sprookjesfiguren induikt om een ‘leger’ te rekruteren wordt het wel echt leuk.
Echte animatie
Die scène bewijst dat, hoewel de dollartekens natuurlijk ook aan dit vervolg ten grondslag staan, de makers er wel degelijk met liefde aan hebben gewerkt. Ook aan de animatie is dat duidelijk te merken: de details zijn zo perfect en de kleuren zo helder dat je af en toe vergeet dat je niet naar een ‘echte’ film zit te kijken. Zelfs de mensen, altijd het meest lastige deel voor een computer, beginnen langzamerhand op levende wezens te lijken.
~
