Film / Films

Parijse idealen in de roerige jaren 60

recensie: The Dreamers

~

Het is 1968. In Parijs protesteren studenten tegen de Franse regering. In deze setting ontmoeten de drie hoofdpersonen van The Dreamers elkaar. Matthew (Michael Pitt) is een Amerikaan die studeert in Parijs. Hij is een echte cinefiel: al zijn vrije tijd brengt hij door in de Cinemathèque. Hier zijn de tweeling Isabelle (Eva Green) en Theo (Louis Garrel) ook altijd te vinden. Tijdens een studentenbijeenkomst ontmoeten ze elkaar en raken bevriend. De ouders van de tweeling zijn op reis, dus Matthew verruilt zijn hotelkamer al snel voor de logeerkamer bij zijn nieuwe vrienden.

De drie trekken zich terug uit de buitenwereld en discussiëren over films en politiek onder het genot van dure wijn. Maar bovenal spelen zij hun favoriete spel: het imiteren van filmscènes. Dit levert mooie momenten op, bijvoorbeeld wanneer de studenten door het Louvre rennen, om de recordtijd van de hoofdpersonen uit Godards Bande à part te verbeteren, maar het levert ook wrede situaties op. Als iemand de nagespeelde situatie niet kan raden, moet er een tegenprestatie worden gedaan. Zo geeft Isabella haar broer de opdracht zichzelf voor hun ogen af te trekken voor een filmposter.

Porno

~

The Dreamers is de nieuwste film van Bernardo Bertolucci (The Last Emperor). Het verhaal is gebaseerd op de roman Holy Innocents van Gilbert Adair. De Amerikaanse filmkeuring vond de film alleen geschikt voor ’17 jaar en ouder.’ Er werd zelfs gesproken over ‘verkapte porno.’ Dit soort reacties trekt juist vaak extra bezoekers naar de bioscoop, maar leidt de aandacht af van de kwaliteit.

Meer denkers dan doeners

Stilistisch gezien is de film namelijk erg mooi. Scènes worden afgewisseld met zwart-witfragmenten van oude films van Godard, Chaplin en andere groten uit de filmgeschiedenis. Interessant is ook de achtergrond waartegen het verhaal zich afspeelt: de roerige tijden in het Parijs van de jaren 60. De drie hoofdpersonen delen de idealen van de protesterende menigte, maar gaan zo in elkaar op dat de buitenwereld totaal langs hen heen gaat. Ze komen amper de deur uit. Ze zijn meer denkers dan doeners met hun grote idealen.

Afstandelijk

Het verhaal draait voornamelijk om de verhouding tussen het drietal. Al snel wordt duidelijk dat Isabelle en Theo een verstoorde broer-zusrelatie hebben. Zo slapen ze samen (naakt) in één bed. Matthew is verliefd op Isabelle. Dit uit zich in een vreemde driehoeksverhouding, waarbij de tweeling voortdurend psychologische en fysieke spelletjes met Matthew speelt. De reden waarom blijft onduidelijk, en dit is ook meteen het grote minpunt van de film. De motivatie voor het gedrag van Theo en Isabelle ontbreekt. Zijn het gewoon verveelde jongeren? Wat speelt er tussen de tweeling? Is er iets met Isabelle gebeurd toen ze klein was? De karakters zijn niet goed uitgediept. Wellicht wilde Bertolucci de hoofdrolspelers iets mysterieus meegeven, maar het resultaat is dat de personages te oppervlakkig zijn. Hun drijfveren zijn onduidelijk, waardoor de film te veel op de vlakte blijft. Goed gefilmd, mooi om naar te kijken, maar te afstandelijk om daadwerkelijk mee te voelen met de hoofdrolspelers.