Film / Films

Men in Black II

recensie: Men in Black II

.

Althans, dat is de bedoeling. Aan het eind van de eerste film wiste Jay (Smith) het geheugen van Kay (Jones). Sinds dien heeft Jay al heel wat partners gehad, maar een working chemistry als met Kay heeft hij niet meer ervaren. Een jaar of twintig geleden kwamen enkele Aliens naar aarde om hier iets van hun beschaving te verbergen voor hun vijand. Ze vroegen de MIB om hulp, maar zij wilden neutraal blijven. Kay zorgde er wel voor dat de aliens konden ontkomen aan hun vijand. Die is nu teruggekeerd naar aarde om meer info uit Kay te krijgen. Planeet Aarde is in groot gevaar als ze niet krijgt wat ze wil. De MIB zien maar één oplossing, Jay moet Kay zijn geheugen teruggeven, en samen moeten ze het hoofd bieden aan deze nieuwe bedreiging.

Een dagje op kantoor…

~

Zoals gewoonlijk bij sequels blijft men verzekeren dat het hier om een nieuwe frisse film gaat. Helaas is daar niet veel van gebleken. MIIB is vooral meer van hetzelfde. Is dat zo vervelend? Ja en Nee. Natuurlijk blijft de humor geweldig, en zetten Jones en Smith een leuk duo neer. Aan de andere kant gaat Smith wel erg op safe, en lijkt deze film voor Jones niet veel meer dan ‘just another day at the office’. Dat Jones toch te genieten blijft komt door zijn natuurlijke charisma en uitstraling, iets waar Smith toch een beetje povertjes bij afsteekt.

Who let the dogz out?

De betere grappen in de film komen echter van Frank, de hond die we ook al even zagen in het eerste deel. Sowieso moet de film het toch al hebben van leuke bijrollen. De wormachtige aliens bijvoorbeeld, maar ook een cameo van Michael Jackson! Grappig genoeg had Jackson de makers van MIIB gesmeekt om een rol. Hij had echter een paar eisen. Het moest om een flinke rol gaan, en zijn naam moest op de filmposter. Na flink zeuren kreeg hij een rolletje als iemand die blijft zeuren of hij bij de MIB mag. Een fraai staaltje ironie van de kant van de makers.

Quick fix

~

MIIB is aardig popcornvermaak. Met zijn 90 minuten blijkt de film wel wat aan de korte kant. Net als de film op gang komt is het al weer pauze. Na de pauze werkt men ook gelijk maar naar het einde toe. Hierdoor sta je sneller dan verwacht buiten, maar wel met een glimlach op het gezicht.