Film / Films

Ik wil meedoen!

recensie: Yo, también

Yo, también is een sympathieke publieksfilm die is voorzien van een dieperliggende boodschap. Een ongewone liefdesrelatie vormt de basis voor een film die gaat over volwassen worden en het vinden van jezelf.

~

Yo, también gaat over Daniel die lijdt aan het syndroom van Down, maar ondanks die afwijking is afgestudeerd. Hij krijgt een baan bij een organisatie die zich inzet voor mensen met een verstandelijke beperking. Daar ontmoet hij Laura, die een ongeregeld leven leidt. Daniel koestert al snel gevoelens voor haar, maar zij weet niet hoe ze daarmee om moet gaan.

Parallel aan deze verhaallijn worden er ook een jongen en meisje met het syndroom gevolgd die verliefd worden op elkaar tijdens danslessen die door Daniels organisatie worden geregeld. De opkomende liefde van het paar wordt niet geaccepteerd door de moeder van het meisje, die haar dochter wil beschermen en haar nog als een kind ziet.

Yo, también is een coming-of-ageverhaal, maar ook een film over outsiders die elkaar vinden. Anders dan in een film als Jaco van Dormaels Le huitième jour, over een man met Downsyndroom die in contact komt met een cynische zakenman, valt de film niet terug op het beeld van de onschuldige kinderlijkheid van de afwijking. In Le huitième jour vormde dat de basis voor de sprookjesachtige vertelstructuur, waar de zakenman uiteindelijk weer leert genieten van het leven dankzij de onschuldige blik van de hoofdpersoon.

Seksuele fantasieën

~

In Yo, también is Daniel juist een volwassen man die seksuele behoeften heeft en hunkert naar vrouwen. In een komische droomscène ziet hij zijn vrouwelijke collega’s voor zich die zich gewillig onderwerpen aan zijn seksuele fantasieën. Daniel is ook welbespraakt en charmant, waardoor hij gemakkelijk door de gereserveerdheid van mensen prikt. In een andere komische scène vertelt hij aan zijn broer hoe Laura de dieperliggende betekenis van een schilderij niet begrijpt, terwijl hij dat wel door heeft.

Zoals de titel (die vertaald kan worden als: Ik ook) aangeeft wil Daniel leven en liefhebben zoals iedereen dat doet, maar Daniels wens om normaal te zijn, gaat niet vanzelf. Deels heeft dat te maken met de vooroordelen van zijn omgeving, maar ook door de goedbedoelde zorgen van zijn moeder die hem het liefst wil beschermen tegen de tegenslagen en teleurstelling die het leven kan bieden.

Het is Laura die Daniel er op wijst dat normaal niet synoniem hoeft te zijn met goed of wenselijk. Laura is haar familie ontvlucht en leidt een vrij solitair leven zonder zich te willen binden aan iemand. In de eerste scènes van de film bezoekt ze kroegen en feesten die eindigen in onenightstands. Daniel ziet echter de leegheid in haar leven en Laura voelt zich gaandeweg meer op haar gemak bij Daniel.

Normaal

Yo, también is geen sentimentele film en heeft veel humor. Het acteerwerk is ook sterk. Zo weet Lola Dueñas (Volver) Laura overtuigend neer te zetten als een complexe vrouw die twijfelt en getekend is door een onverwerkt verleden. De film weet zijn thema’s op een sympathieke manier toegankelijk te maken voor het publiek. Uiteindelijk dwingt het je om na te denken over wat nou normaal is en dat iedereen het recht heeft om dat voor zichzelf te ontdekken.