Film / Films

Een ode aan Star Wars van een fan

recensie: Star Wars - The Force Awakens

J.J. Abrams twijfelde toen Disney hem het aanbod deed om de nieuwe Star Wars-film te regisseren. De druk leek immers bijzonder hoog te liggen: Fans met hoge verwachtingen kunnen genadeloos zijn en na de teleurstellende prequeltrilogie was dit welbeschouwd de laatste kans voor Star Wars om haar glorieuze reputatie als filmepos te herstellen.

In werkelijkheid moet Abrams de prequels dankbaar zijn, want die hebben de lat nogal laag gelegd. George Lucas verdient lof voor het enorm ambitieuze verhaal dat hij met episode I, II en III wilde vertellen, maar treft blaam voor de desastreuze, haast autistische uitvoering daarvan. De films zaten vol met zielloze personages die houterige, Homerische teksten naar elkaar jammerden. Een geloofwaardige vriendschap was nergens te bekennen. Het was voor Abrams in die zin bijna onmogelijk om dit slechter te doen, en eigenlijk wisten we allemaal al lang dat The Force Awakens een veel leukere film zou worden dan zijn recentste voorgangers.

 

Geen wonder dus dat Disney en Abrams het op safe spelen: De plot van The Force Awakens is een stuk minder ambitieus dan dat van de prequels. ‘The Empire’ uit de originele trilogie is grotendeels verslagen, maar heeft nieuw leven gevonden in de vorm van ‘The First Order’. DeRebel Alliance’ heet nu om onverklaarbare redenen ‘The Resistance’, en heeft de steun van de Republiek in het politieke centrum van het heelal. Dat ogenschijnlijke voordeel voor de rebellen wordt prompt uit de weg geruimd door weer een belachelijk groot superwapen, met een heel wat minder memorabele naam dan de ‘Death Star’ (echt, ik ben hem alweer vergeten). Zo zijn de helden opnieuw de underdog. Status Quo gehandhaafd!

 

De film geeft weinig aandacht aan deze politieke ontwikkelingen, waar op het eerste gezicht weinig logica achter zit. Misschien is dat maar beter ook, want daardoor blijft er meer ruimte over voor de personages. Sinds Han, Leia en Chewbacca hebben we eigenlijk geen echt sympathieke helden meer gehad, maar The Force Awakens maakt het meer dan goed. Finn, de stormtrooper-deserteur met een geweten, is een van de meest innemende personages die Star Wars gekend heeft. Actieheldin en toekomstige jedi Rey heeft op haar beurt drie keer zoveel karakter als Luke Skywalker ooit heeft gehad. Aan de andere kant hebben we de schurk Kylo Ren. Hij kan zich in geen enkel opzicht meten met Darth Vader, en dat weet hij. Die diepgewortelde twijfel aan zichzelf is met afstand de meest geloofwaardige motivatie voor het omarmen van de ‘dark side’ die we tot dusver hebben gezien. Daarnaast hebben ook opa Han Solo en zijn partner Chewbacca hun laatste triomf.

 

Het is duidelijk dat Abrams een groot fan is van de originele trilogie. The Force Awakens stroomt over van nostalgie en kan alleen maar geduid worden als een ode aan de films van toen, en met name A New Hope, de allereerste film uit 1977. De hoofdlijnen van het plot worden gerecycled en de film zit bomvol knipogen en verwijzingen naar het origineel. Juist door al die nostalgie is de nieuwe versie een stuk minder memorabel, en niet het spannende vervolg op Return of the Jedi dat het had kunnen zijn. Maar dankzij sterke personages, nieuwe vriendschappen en de kracht van actie en avontuur is dit het begin van een trilogie die het kijken waard is.