Luxley en de omgekeerde geschiedenis

Ook al worden er een aantal verhaallijnen uit het eerste deel verder toegelicht, zo komen we bijvoorbeeld te weten wat het motief achter de invasie van de Maya’s en Azteken is geweest, in het tweede deel van Luxley draait het toch vooral om gebeurtenissen die in feite losstaan van de algemene verhaallijn. Hoofdzaak vormt de beschuldiging van de heilige inquisitie jegens Luxley, die na zijn miraculeuze ontsnapping uit de greep van de Atlantiden met deze heidense krijgers samen zou zweren. Geheel in de geest van de tijd wordt de held al voordat zijn schuld daadwerkelijk is bewezen onder strenge begeleiding geplaatst, opdat hij zijn beschermelingen niet in de handen van de Atlantiden kan drijven.

Wat volgt is een verhaal dat qua sfeer zeker niet onderdoet voor het eerste deel. Vooral de heilige inquisitie blijkt een buitengewoon interessante aanvulling op wat het verhaal tot nu toe te bieden heeft. Ook de introductie van de Paus kan nog interessante taferelen opleveren in de komende delen, aangenomen dat het personage net zo interessant blijft als het in dit deel door de sterk uitgewerkte persoonsontwikkeling is. Verder biedt het verhaal een aantal vermakelijke gevechtscènes, waarbij het ditmaal overigens de Europeanen zijn die telkens weten te winnen.

De afloop van deze gevechten staat eigenlijk bij voorbaat al vast. Het is puur aan het tekenwerk van Francisco Ruizgé te danken dat ze de moeite waard blijven. Met de vele buitenscènes komt hij beter uit de verf dan in het vorige deel en ook de heilige inquisitie weet hij een lekker duister tintje mee te geven. Wel is het ondanks al deze positieve punten te hopen dat tekstschrijver Valérie Mangin het verhaal niet over al te veel albums uit zal smeren. In dit deel wordt er met de algemene verhaallijn maar net genoeg vordering gemaakt om ook die interessant te houden.