Donkere dagen in jeugdboekenland

~

De dertienjarige Mallory en haar negenjarige tweelingbroertjes Jared en Simon verhuizen met hun moeder naar een oud en vervallen Victoriaans huis. Wanneer Jared geritsel hoort in de muren slaat Mallory met een bezemsteel een gat in de wand. Ze vinden een vreemdsoortige verzameling: lapjes, tinnen soldaatjes, reepjes papier, een medaille, spelden; alsof iemand een nest heeft aangelegd. Wanneer Jared dan via de ouderwetse keukenlift ook nog eens een bibliotheek zonder deuren ontdekt, lijkt Spiderwick genoeg mysterie te bevatten voor een tijdje aangenaam leesplezier.

Ouderwets kinderboek

Dit eerste deel van Spiderwick, Het geheime boek, ziet er erg mooi uit. Op bijna elke bladzijde staan mooie illustraties van co-auteur Toni DiTerlizzi, en je krijgt bijna de neiging om ze heel voorzichtig in te kleuren met potlood. Het boekje doet een beetje ouderwets aan: er zit een stevige kaft omheen en de paginagrote illustraties zijn voorzien van een zin uit het boek die eronder staat. Een beetje zoals in de pockets van De Vijf en al die andere series van Enid Blyton.

Maar uiteindelijk gaat het, ook in jeugdboeken, toch om het verhaal en de manier waarop dat opgeschreven is. Dit laatste stelt in ieder geval niet teleur. De taal is eenvoudig en helder en leesbaar voor kinderen, maar dat wil niet zeggen dat het kinderachtig is opgeschreven. Black en DiTerlizzi leggen wel uit, maar laten steeds net genoeg te raden over. Dat je steeds wat nieuws ontdekt is ook de reden dat je het boekje snel uit hebt. Dat, plus het feit dat Spiderwick 1 slechts 107 bladzijden telt.

Open einde?

En dan heb je het plotseling uit. Plotseling is het enige juiste woord dat voor het einde van Het geheime boek geldt. Je hebt de personages net leren kennen, je weet nu het een en ander over de oorzaken van het geritsel in huis en een mysterieus boek en dan is het plotseling afgelopen!

En toen snapte Jared opeens wat ze bedoelde. Als je het zo bekeek, dan was het een dik boek, echt een gigantisch boek, de omvangrijk om te bevatten. En wat nog het ergste was, ze waren nog maar bij het begin.
-Einde van het eerste boek.-

De karakters staan op het bord, het mysterie is geïntroduceerd en het verhaal kan nog alle kanten op. En dan is het ineens afgelopen. Hoe goed de opbouw en de stijl van Spiderwick 1 ook is, na het dichtslaan van het boek voel je je niet licht beetgenomen. Wat is dit voor een opzichtige marketingtruc? Negen delen, elk twaalfeneenhalve euro? Zelf Rowling verkoopt haar huid niet zo duur, of zorgt er dan in elk geval voor dat de verschillende delen Harry Potter nog wat om het lijf hebben. Dit is goedkope geldklopperij. Natuurlijk kun je een vervolgverhaal in verschillende banden uitgeven, maar dan moet elke band wel een op zichzelf staand verhaal vertellen. Het geheime boek bevat hooguit een eerste paar hoofdstukken.

Weiger!

Het zijn duistere tijden in jeugdboekenland. Je kunt dan wel klagen dat Harry Potter regeert, maar in feite zijn het de dollartekens die de dienst uitmaken. Dit eerste deel van De Spiderwick Kronieken belooft een leuk verhaal en ziet er mooi uit, maar als ik jou was zou ik wachten op een bundeling van alle boeken of negen keer naar de bibliotheek lopen. Weiger aan dit soort marketingtrucjes mee te doen.