Boeken / Strip

Kroniek van een befaamde studio

recensie: Ronald Grossey - Studio Vandersteen: Kroniek van een legende 1947-1990

.

Ronald Grossey schreef zijn kroniek deels uit nostalgie. Eenmaal schudde hij de hand van Willy Vandersteen, toen hij hem, samen met striptekenaar Marc Van Oppen, zijn bewerking van de Rode Ridder (Red Knight) toonde. Willy Vandersteen keurde de strip goed en Grossey was en is daar trots op. Gewoon omdat hij het plezierig vond om terug te duiken in de tijd dat hijzelf als kleine jongen naar de boekwinkel ging om er de nieuwste uitgaven van Suske en Wiske, de Rode Ridder en Bessy te ondekken. Daarnaast was hij zelf een tijd actief binnen de studio en had hij verschillende medewerkers vele verhalen horen vertellen over hun vak, waardoor hij steeds meer bewondering voor Vandersteen en zijn medewerkers had gekregen. Al te vaak werd het studiowerk afgeschilderd als puur lopende bandwerk. Dat was verre van waar, want de medewerkers van Studio Vandersteen waren en zijn stuk voor stuk vakmensen.

Vaderfiguur

Eigenlijk wilde Grossey Willy Vandersteen buiten deze Kroniek laten om te voorkomen dat het zou lijken op de zoveelste Vandersteenbiografie, maar dat lukte hem niet. Willy Vandersteen was immers de motor die alles in gang zette en zijn medewerkers de kunst van het striptekenen aanleerde. Velen droomden er van om bij Studio Vandersteen te komen werken maar niemand wist dat ze op dat ogenblik striphistorie aan het schrijven waren.

Ronald Grossey

Ronald Grossey

Elke medewerker van toen kijkt nog altijd met veel respect terug naar wat Willy Vandersteen voor hem of haar heeft gedaan. In de jaren vijftig en zestig was hij echt de baas van de studio. Toen moesten de heren nog allemaal in maatpak en de vrouwen in een mantelpak rondlopen. Na 1968 veranderde dat en werd hij meer en meer een vaderfiguur voor zijn medewerkers. Hij was zelf in armoede opgegroeid en nu gaf hij aan veel mensen de zekerheid van een vaste baan. Vandersteen hoefde nooit iemand te ontslaan want met de productie van Bessy, Jerom, de Rode Ridder en Suske en Wiske kwamen ze op de studio steeds handen tekort. Het moet dan ook verre van gemakkelijk voor hem zijn geweest toen hij de studio, met meer dan dertig medewerkers, eind 1984 verkocht aan de Standaard Uitgeverij.

Eerbetoon

Twee jaar lang interviewde Grossey zo’n 60 medewerkers voor zijn boek. Om het uiteindelijk allemaal op te schrijven nam hij verlof van zijn vaste baan als redacteur van een boekenuitgeverij en vertrok voor zes maanden met een volle koffer met interviews, boeken en artikelen naar het zuiden van Frankrijk. Het boek is een eerbetoon aan de vele vaak anonieme medewerkers van de grootste striptekenstudio die Europa ooit heeft gekend. Het is ook een boek geworden vol met anekdotes. Een mooie anekdote komt uit de tijd dat de originele geïnkte pagina’s van strips nog met de post naar Brussel werden gestuurd om in de krant gepubliceerd te worden. Op een dag moet zo’n pakket uit de wagen van de postbode zijn gevallen. Op de brug van Brasschaat lagen een halve geïnkte pagina van Suske en Wiske, twee meter verder een halve pagina van de Rode Ridder en verderop Bessy enz… Het toeval wilde dat juist toen Ron van Riet, tekenaar van Bessy en Robert en Bertrand, met de fiets op weg naar zijn schoonmoeder, dezelfde brug over reed en de striptekeningen van de ondergang kon redden.

Hoewel het boek absoluut als een eerbetoon mag worden gezien, voor zowel Willy Vandersteen als voor zijn medewerkers, heeft Grossey zeker zijn ogen niet gesloten voor de vele kritische artikelen en interviews die in de afgelopen vijftig jaar over het werk van Vandersteen zijn gepubliceerd. Kritiek die natuurlijk ook naar voren kwam in zijn eigen interviews, waarbij ook de interne conflicten niet onbesproken bleven. Als hij dat niet had gedaan, zou het boek zijn geloofwaardigheid verliezen en was al het werk voor niets geweest. Achter in het boek vermeldt hij dan ook trouw alle artikelen en interviews die hij als informatiebron heeft geraadpleegd. Naast een illustratieverantwoording besluit hij zijn boek met korte biografieën van de belangrijkste studiomedewerkers. Ook zeker niet onbelangrijk. Met meer dan 450 pagina’s vol met citaten, anekdotes en andere details is Studio Vandersteen: Kroniek van een legende 1947-1990 geen boek voor de gemiddelde Suske en Wiske of Rode Ridder lezer, maar een boek voor de echte stripliefhebber en de vele stripmakers die, net als Ronald Grossey zelf, met het werk van Willy Vandersteen en zijn studio zijn opgegroeid.