Schnabel verkleind tot boekvorm

Naar aanleiding van Julian Schnabels expositie in het Venetiaanse Museo Correr brengt Skira een uitgebreide catalogus op de markt. Van de kunstenaar met indrukwekkende bigger than life doeken blijft in boekvorm echter minder spektakel over dan in het museum.

Atlas Mountains II

Achter het masker
Julian Schnabels carrière begon in de jaren zeventig. Aan de basis van het werk van Schnabel ligt een soort droog associërend en observerend vermogen. Beelden worden door Schnabels tekst en kleur van commentaar voorzien. Het laat hem daarbij onverschillig hoe fotografie, schildering of object zich ontwikkelen in enorme doeken. Ook found footage is een terugkerend element in zijn werk. Observaties die in de basis niet van hem zijn maakt hij zich eigen. Hij geeft die werken een complexiteit mee die refereert aan de geschiedenis.

Veel mixed media werken in Permanently Becoming and The Architecture of Seeing gaan over personen en persoonlijkheden. Portretten zijn voor Schnabel een manier om achter het masker van het gezicht te kruipen. Heel letterlijk doet hij dat in werken waar met geschilderde potscherven een gezicht en een persoonlijke ruimte daarachter ontstaat. Het Portret of Carol uit 1987 is een goed voorbeeld van deze stijl.

Catherine Marie Ange

Verlies van grootsheid
Het enorme doek Catherine Marie Ange gebruikt echter alleen maar de persoonlijkheid van de naamgeefster. Een vluchtig schilderij dat de kijker naar boven stuwt. Vogels en wezens die tussen hoogtelijnen en wolken een bovennatuurlijk tafereel schetsen. Dit schilderij dat onderdeel is van de indrukwekkende Nimes paintings serie maakt in boekvorm echter minder los. Het boek Permanently Becoming and The Architecture of Seeing levert daarmee Schnabel niet de beste dienst.

Bij sommige kunstenaars is het lastig om hun werk representatief in boekvorm uit te brengen. Deze catalogus mist helaas de grootsheid van Schnabels kunst. Foto’s waar het perspectief van de kijker voor de immense schilderijen staat zou geholpen hebben om de werken in hun eigen waarde te zien. Kunstboeken zijn in dit soort gevallen wel weer interessant voor het detail dat zij kunnen belichten. De catalogus bouwt echter geen ruimte in voor echte details en daardoor blijft het jammer om bijvoorbeeld de Atlas Mountains serie niet op waarde te kunnen schatten. De catalogus verkleint Schnabels werk naar een niveau dat het geen recht doet.