Boeken / Strip

Canadese coming of age

recensie: Michel Rabagliati - Pauls vakantiebaantje

Steeds vaker verschijnen er strips waarbij de auteur niet alleen een mooi getekend verhaal presenteert, maar hij ook iets persoonlijks te vertellen heeft (zie bijvoorbeeld het hier eerder besproken Kraut van Peter Pontiac). Ook bij de Franstalige Canadees Michel Rabagliati is dit het geval. Uit de (semi-)autobiografische serie over ‘Paul’ die hij reeds in 1999 begonnen is, verschijnt nu eindelijk een deel in het Nederlands.

Pauls vakantiebaantje verbeeldt het leven van een jongen die aan het eind van zijn middelbare schooltijd behoorlijk met zichzelf en de wereld overhoop ligt. We komen Paul tegen op het moment dat hij zijn schoolopleiding voortijdig heeft afgebroken en in een drukkerij is gaan werken. Het werk staat hem niet aan en het wil ook absoluut niet vlotten. Als hij het aanbod krijgt om een zomerkamp te gaan leiden, aarzelt hij dan ook geen moment.

Volwassen

~

In het begin van het boek stuit Paul geregeld op zijn eigen grenzen. Al snel blijkt dat hij zichzelf maar moeilijk staande kan houden in de grote boze wildernis. Het buitenleven in de vorm van kamperen en bergbeklimmen bevalt deze stadsjongen helemaal niet. Ook het leidinggeven aan een groep kinderen is voor hem een zware opgave. Langzaamaan ontwikkelt hij zich en komt hij in zijn rol, waarbij zijn angsten ook steeds meer verdwijnen. Hij durft meer verantwoordelijkheden op zich te nemen. Bovendien begint de liefde voor Annie, zijn medeleidster, te ontluiken. Ook hier durft Paul steeds doortastender op te treden. Naar het einde toe staat hij duidelijk meer volwassen in het leven.

Handicap

Een van de mooiste passages uit het verhaal gaat over de relatie tussen Paul en een blind meisje, Marieke, dat hij onder zijn hoede heeft genomen. Door zijn ogen beleeft ze het bos, het meer en de bergen. Marieke laat Paul ook inzien dat zelfs iemand met een werkelijk grote handicap nog iets van het leven kan maken. Waarna het boek wordt afgesloten door een volwassen Paul die, jaren later, op dezelfde plaats terugkijkt naar wat deze zomer allemaal voor hem betekend heeft (en tevens nog een belangrijke ontdekking doet).

Het Noord-Amerikaanse landschap

Zo opgeschreven klinkt het allemaal misschien wat simpel. Het hele verhaal wordt echter opgetekend in een heerlijke half-realistische stijl, die met name door een nieuwe generatie Franse tekenaars wordt gebruikt om ‘volwassen’ verhalen mee te vertellen. Met deze stijl ontstaat een mooie spanning tussen de vaak humorvolle tekeningen en de rauwe realiteit van de verhalen. De Canadees Rabagliati past dezelfde formule toe als zijn Franse voorbeelden, maar waar zij vooral het grotestadsleven bezingen, trekt Rabagliati de natuur in. De pracht van het Noord-Amerikaanse landschap komt in alle glorie tot zijn recht in de tekeningen.

Anekdotes

~

Pauls vakantiebaantje is een lichtverteerbaar verhaal, dat in al zijn eenvoud een paar mooie thema’s aansnijdt, zoals het volwassenwordingsproces van de hoofdpersoon, de romantiek, het groepsgevoel en de ontwikkeling van menselijke relaties. De setting is een soort geïdealiseerde jaren ’70, waar de zomers lang en mooi zijn. Dit alles wordt overgoten met een saus van gemoedelijkheid. In tegenstelling tot in het al eerder genoemde Kraut drukt de last van het verleden niet zwaar op Paul. Wat je hier krijgt voorgeschoteld is gewoon een aantal anekdotes uit een zomer waarin de hoofdpersoon van een jongen in een man veranderde.

Al met al ontstaat er, ondanks het ietwat voorspelbare scenario, een zeer aantrekkelijk boek. Niet al te zware kost, met af en toe eens een rafelig en scherp randje. Deze recensent wacht met spanning op de vertaling van de andere twee delen waarin Pauls belevenissen beschreven worden: Paul à la campagne (1999) en Paul en appartement (2004).