Moederschap met een cynische blik
.
Een lachende moeder met blozende baby stralen je vanaf de kaft tegemoet. Dit plaatje tegen een zachtroze achtergrond met donkerroze bloemetjes. Na een paar bladzijdes Bitter Bitch weet je dat deze voorkant cynisch bedoeld is. Sara, de jonge Zweedse moeder en journaliste die centraal staat in het boek, leidt een allesbehalve zoetsappig bestaan. Wanneer ze een kind krijgt, ervaart ze geen roze wolk, maar een wrange werkelijkheid waarin ze dagelijks aanloopt tegen de ongelijkheid tussen man en vrouw. Wanneer ze amper hersteld is van de bevalling is haar man de hele week op pad voor zijn werk. Sara ervaart een groot onrecht dat al is ontstaan in haar jeugd.
Heimwee
En dat gevoel van onrecht gaat verder dan wat ‘groeipijnen’. Nee, het hoofdpersonage ervaart een pijnlijk gevoel van onrechtvaardigheid waarvan ze bijna fysiek onwel raakt en haar doet veranderen in, zoals ze zelf zegt, een bitter bitch. Om de moeheid en de dagelijkse sleur te ontvluchten – en misschien ook wel om haar huwelijk te redden – vertrekt ze voor een week naar het zonnige Tenerife. Alleen. Daar slaapt, leest en denkt ze na over haar leven. Om erachter te komen dat ze toch niks liever wil dan terug naar huis gaan.
Bitter Bitch is een verfrissende roman over het moederschap, en vooral over de taakverdeling tussen man en vrouw. Sveland omschrijft helder en zonder poespas wat Sara meemaakt tijdens de eerste schreden op het pad van het moederschap. Maar ook haar achtergrond, die van een alcoholistische vader en verdrietige moeder, wordt prachtig omschreven. Zo is Bitter Bitch een mooie roman over een zoekende vrouw. En interessant leesvoer voor aanstaande ouders.
All men are pigs
Toch niet louter lof voor dit boek uit Zweden. Wat jammer is, is dat Sveland alle negatieve ervaringen die Sara met mannen in haar leven heeft gehad uitvoerig uit de doeken doet. Hierdoor ontstaat af en toe het all men are pigs-gevoel. En dat was niet nodig geweest. Het verhaal is sterk genoeg, door de inhoud – die een waardevolle bijdrage levert aan de discussie over de taakverdeling tussen mannen en vrouwen, maar meer nog door de toon waarop het geschreven is: bitter, eerlijk en aangrijpend.
