Boeken / Non-fictie

Zoenen voor gevorderden

recensie: Lana Citron (vert. Stina de Graaf) - Handboek voor de kus

De metrokus, de koosjere kus, de leprakus en de sms-kus. Alle mogelijke denkbare kussen worden in dit Handboek voor de kus genoemd. Ook de anatomie en zelfs de geografie van de kus komen ter sprake. En het boek sluit af met misschien wel het belangrijkste onderdeel; het recept met smaakmakende ingrediënten voor de volmaakte kus.

Het handboek voor de moderne man, het Handboek voor de moderne vrouw, het Handboek voor moderne minnaars. Je kunt het zo gek niet bedenken, of er is tegenwoordig een handboek voor. En vanwege de herwaardering van dit genre kon deze variant over de kus natuurlijk niet ontbreken.

Bacteriën
Lana Citrons boek staat propvol met allerhande weetjes en bijzonderheden over de zoen. Het begint allemaal met de anatomie van de kus, ofwel ‘de anatomische juxtapositie van twee musculi orbicularis oris in een staat van contractie’. Citron legt haarfijn uit wat er gebeurt tijdens ‘de daad’ en schuwt daarbij geen details over de miljoenen kolonies bacteriën die worden doorgegeven. Ook andere obstakels tijdens het kussen, zoals de ziekte van Pfeiffer, stoppeluitslag of koortslippen, passeren de revue. Zo blijkt dit algauw niet slechts een boek voor de mierzoete romanticus te zijn. Ook de zwartkijker of liefhebber van minder smakelijke details komt met dit handboek aan zijn trekken.

Onder vermelding van korte en soms hilarisch aandoende kopjes (‘Stijve bovenlip’ of ‘De kubistische kus – scherp gekant!’) voert Citron de lezer mee in de wereld van de kus. Beroemde kussen, zoals de tenniskus die Rafael Nadal van een overenthousiaste fan ontving, de spaghettikus van Lady en de Vagebond of de kus van Maradonna aan medespeler Caniggia worden in herinnering geroepen. Maar ook beroemde kussen uit de wereldliteratuur en de kunst blijven niet onbesproken.

Overdosis
Hoewel dit alles best vermakelijk is, blijft dit boek wel een typisch handboek. Het advies uit het voorwoord luidt dan ook: ‘Dit boek hoeft niet van begin tot einde gelezen te worden; onverschillig waar het wordt opengeslagen, er staat altijd wel iets om over na te denken.’ Voor wie het wel in één keer uitleest, zal een overdosis aan kusweetjes het resultaat zijn.

Door de vele onbenullige feitjes en gekke quotes is dit boek ook amusant voor de minder fanatieke kusfreak, vooral omdat alles is voorzien van een flinke dosis humor. De schrijfster zelf zal er niet snel genoeg van krijgen. Ze is echt geobsedeerd door de kus en verkoopt via haar website zelfs speciale kusjes in blik. Zo is er de Prozac-kus met de tekst ‘I felt nothing’ of de rewindkus voorzien van het onderschrift ’take me back’.

Ingehouden adem
Dergelijke kussen lijken maar weinig op de kus uit het ter afsluiting beschreven recept voor de volmaakte kus. Enkele ingrediënten voor deze bijzondere kus luiden: ‘oprechte bedoelingen (een heel hart vol)’, en ‘het gefluister van ingehouden adem’. Misschien niet voor iedereen de makkelijkst verkrijgbare bestanddelen. Maar de auteur drukt de lezer op het hart dat de ingrediënten dan ook het moeilijkste onderdeel van het recept zijn. Daarna is het een fluitje van een cent!