Boeken / Fictie

Sneeuwhappen

recensie: Jo Nesbø (vert. Annelies de Vroom) - Het pantserhart

Noorwegen. Het sneeuwwitte decor kleurt rood door het bloed van twee vrouwen die allebei dood gevonden worden met vierentwintig steekwonden in hun mond. Hoe zijn zij om het leven gekomen? En belangrijker: welke gestoorde man met welk motief zit hier achter? In een wanhopige poging deze zieke moordenaar achter slot en grendel te krijgen, laat hoofdinspecteur Gunnar Hagen zijn meesterbrein, Harry Hole, uit de donkerste hoeken van Hongkong halen.

Jo Nesbø is de succesvolste thrillerauteur van Noorwegen. Het pantserhart is het nieuwste deel in zijn Harry Hole-reeks. In meer dan twintig landen verschijnt zijn werk en van enkele boeken zijn de filmrechten verkocht. Ook heeft Nesbø verschillende prijzen in de wacht gesleept, waaronder de Palle Rosenkrantz Preis voor het beste boek van 2009, die hij ontving voor Het pantserhart.

Buitenspel
Harry Hole hoopt zijn verdriet en alcoholisme, dat hij overgehouden heeft aan zijn laatste grote zaak, weg te roken met opium. Maar dan staat Kaja Solness op de stoep met de boodschap dat hij nodig is in Noorwegen. Als ze hem met het vooruitzicht op werk, dat hij niet meer wil doen, niet mee kan krijgen, vertelt ze hem dat zijn vader op sterven ligt.

Binnen de kortste keren bevindt hij zich weer waar hij tot zijn recht komt: op de afdeling Geweld van de politie in Noorwegen. Met tegenzin stemt hij toe mee te werken aan het lopende onderzoek, maar nieuwe problemen laten niet lang op zich wachten. In Mikael Bellman, de man die de nationale recherche aan moet voeren in de strijd naar het vinden van de moordenaar, vindt Hole een geduchte tegenstander, die de afdeling Geweld buitenspel wil zetten.

Afrika
Om de wrede moordenaar, die uiteindelijk bekend komt te staan als de Aanbidder, op te pakken wordt alles op alles gezet. Samen met zijn partner Kaja Solness gaat Hole regelmatig zijn boekje te buiten om een motief en nieuwe aanwijzingen te vinden. Er wordt zelfs een reis naar Afrika ondernomen als Hole een spoor vindt dat naar dat continent leidt. Daar vindt hij het lugubere moordwapen waarmee de eerste vrouwen zijn omgebracht. Via omwegen langs mensen die Nesbø allemaal op briljante wijze verdacht laat lijken, wordt duidelijk dat Afrika een grotere rol speelt dan in eerste instantie wordt gedacht.

Maar de link tussen dit warme continent en de ijskoude moordenaar die opereert in Noorwegen blijft lang onduidelijk. Nesbø voert de spanning in hoog tempo op en schuwt daarbij een steeds groter aantal slachtoffers niet. En terwijl hij zijn opstandige inspecteur, die worstelt met spoken uit het verleden, het op laat nemen tegen de Aanbidder, laat Nesbø ook vijandige relaties onderling niet ongemoeid. Mikael Bellman is van plan om over de ruggen van Harry Hole en Kaja Solness succes te boeken. Dat levert geloofwaardige spanningen tussen de personages op die hen meer diepgang en menselijkheid geven. Nesbø begrijpt dat de kracht van een goed verhaal verscholen ligt in de geloofwaardigheid van de personages en dat laat hij zien. Als eindelijk het slim bedachte plot ontrafeld wordt, is er zelfs plaats voor begrip voor de moordenaar. Maar wie is de moordenaar eigenlijk? En is het er wel eentje?

Meeslepend
Verschillende keren laat Nesbø personages terugkomen die de lezer alweer vergeten was. Hier maakt hij op slimme momenten gebruik van, waardoor de verdachtmakingen komen te verschuiven en Nesbø steeds weer weet te verrassen. Het pantserhart blijft daardoor intrigerend en uitdagend, want zoals eigenlijk altijd het geval is bij een thriller: de moordenaar is allang bekendgemaakt, het is alleen een kwestie van de juiste puzzelstukjes in elkaar leggen. Toch is dat niet het enige wat Nesbø van zijn lezers vraagt. Oplettendheid is ook gepast, aangezien het plot op sommige momenten wel erg moeilijk is en de Noorse namen af en toe voor verwarring kunnen zorgen.

Maar Nesbø schrijft meeslepend genoeg om daar mee weg te komen. Hoewel Harry Hole de zoveelste politieagent is met een verpest liefdesleven en een alcoholverslaving, weet Nesbø een persoon van hem te maken die tot leven komt. Hole is geen klootzak, maar een man met een missie die daar alles voor op wil geven. Nesbø pluist zijn karakter zo diep uit als de pagina’s hem toelaten en creëert daardoor een hoofdpersoon die boeit en nooit eendimensionaal is, zoals dat met sommige andere alcoholische politieagenten wel zo is. Of Het pantserhart nou je eerste kennismaking of je vierde ontmoeting is met Harry Hole en Jo Nesbø, hierna wil je beslist meer.