Boeken / Fictie

Lekker viswijf

recensie: Erik Vlaminck - Miranda van Frituur Miranda

Taalvirtuoos Erik Vlaminck is in Nederland lang niet zo populair als in zijn geboorteland België. Kunststukjes als Miranda van Frituur Miranda brengen daar hopelijk in rap tempo verandering in.

Tuig van de richel

Haar vel is zo bruin als dat van de eerste de beste Marokkaan. Haar haren zijn nog altijd even blond als die van Marilyn Monroe. Ze heeft nog altijd van die lange bijgeslepen nagels waar ze een mens kwansuis de ogen mee zou kunnen uitkrabben. Maar ze is vetter geworden. Haar buik puilt over haar broeksriem. En het vel in haar hals is beginnen craqueleren. Als ze niet oplet krijgt ze een krokodillenvel. En als ze wel oplet, ook.

Deze beschrijving van Miranda vanuit het oogpunt van haar liefhebbende echtgenoot stamt uit Suikerspin, een roman van Vlaminck uit 2008. Miranda is een echte forain, wat wil zeggen dat ze behoort tot het kermisvolk en dat bovendien haar beide ouders van de kermis komen. Ze beheert vakkundig de friettent, alwaar ze haar Vlaamse fritten bakt, tot haar armen vol littekens zitten van het alsmaar opspattende frituurvet. Waar ze in Suikerspin slechts een bijrol speelt, krijgt ze in de novelle Miranda van Frituur Miranda gelegenheid om haar kant van het verhaal te doen.

Taalvirtuoos

Miranda van Frituur Miranda is vooral een theatermonoloog, waarin voornoemde haar zegje doet over de kermisexploitanten, de foorkramers, en ondertussen een geheim onthult dat in GTST niet zou misstaan. Ze doet dat op onvervalst volkse wijze, zodat haar afkomst ondanks haar bloemrijke zinnen nooit ongeloofwaardig wordt. Zoals in menig ander verhaal hangen haar grootste problemen samen met de andere sekse:

Ik heb bij Modest, zowel bij volle licht als in het pikkedonker, elke vierkante centimeter van zijn nogal groot lijf bepoteld en betast en ik heb nergens ooit een geweten voelen zitten. En nu blijkt hij ineens last van een geweten te hebben. Venten zijn niet te schatten.

Vlaminck bewijst maar weer eens dat de Vlaamse taal veel bloemrijker is dan de Nederlandse. Van correct woordgebruik als ‘degoutant’ (afschrikwekkend), ‘miserie’ en ‘prakkiseren’ gaan de knieën van menig taalliefhebber knikken. Ondanks dat eindigde hij in 2012 overigens niet in de top drie prominenten van het Groot Dictee der Nederlandse taal.

Voorproefje

Erik Vlaminck bracht al op 21-jarige leeftijd zijn debuutroman uit en werkt sinds meer dan dertig jaar gestaag aan zijn oeuvre als roman- en theaterschrijver. Daarnaast publiceert hij regelmatig in diverse tijdschriften. Miranda van Frituur Miranda getuigt van onvervalst vakmanschap, hoewel de 88 pagina’s die de novelle telt niet genoeg zijn om Vlaminck volledig uit de verf te laten komen. Als voorproefje of aanvulling op het ‘grote’ werk, Suikerspin, is het echter een mooi boekje.