De Dan Brown deceptie
Na het grote succes van De Da Vinci Code is Nederland inmiddels toe aan de vierde roman van Dan Brown: De Delta Deceptie. Net als de twee andere opvolgers van De Da Vince Code schreef Brown De Delta Deceptie al voor deze kaskraker maar verschenen de vertalingen in ons land pas later. Je zou dus denken dat Dan Brown ons in deze nieuwe roman niets nieuws te vertellen heeft. Maar dat is een zuiver chronologisch antwoord en wellicht iets te simpel.
~
De Delta Deceptie stamt uit 2001 en is geschreven na Het Juvenalis Dilemma maar voor Het Bernini Mysterie. Net als in Het Juvenalis Dilemma is hier een hoofdrol weggelegd voor de moderne techniek en niet, zoals in de twee latere romans, voor de kunst. Er wordt in het ijs van de Noordpool een opzienbarende ontdekking gedaan die een geweldige impact zal hebben op de manier waarop we tegen de wereld aankijken. En dat is een mooie opsteker voor NASA. Deze organisatie ligt al een tijdje onder vuur en kan wel een meevallertje gebruiken. Ook voor de Amerikaanse president, die NASA steeds is blijven steunen, is dit goed nieuws. Hij kan hiermee een tweede termijn in het Witte Huis veilig stellen.
Filmscript
Om alle twijfels omtrent de juistheid van de ontdekking weg te nemen stuurt de president een aantal onafhankelijke onderzoekers naar de Noordpool om onomstotelijk vast te stellen dat het hier om een wereldschokkende ontdekking gaat. Zoals we Dan Brown kennen zit er in dat team onder andere een knappe, intelligente jonge dame en een charismatische, knappe geleerde met een uitermate vriendelijke uitstraling. Dat er vrijwel direct een vonk tussen deze twee personages overslaat moge duidelijk zijn.
Na de eerste verrassing – én overtuiging met betrekking tot de ontdekking in het poolijs – stuit het team langzamerhand op steeds meer ongerijmdheden. Er blijkt iets mis met het bewijsmateriaal. Vanaf dat moment volgen de gebeurtenissen elkaar in een hoog tempo op. Zoals gebruikelijk in Browns boeken rollen de hoofdpersonen van de ene gevaarlijke situatie in de andere levensbedreigende omstandigheid. Op een haast filmische wijze geeft hij gestalte aan de verwikkelingen.
De Delta Deceptie leest dan ook als een filmscript. In korte hapklare hoofdstukken volgen we om en om de verschillende hoofdpersonen. Bijna elk hoofdstukje eindigt wel met een soort cliffhanger. Daarnaast schrijft Brown erg visueel: je ziet de verfilming al voor je tijdens het lezen van het boek. Dit is een blockbuster in de maak. Alle ingrediënten zijn aanwezig voor een lekkere avond hollywood-vermaak.
Trucje
Wederom heeft Brown een roman neergezet die je vanaf het begin bij de strot grijpt en je pas tegen het eind weer los laat. Let wel: tégen het eind en niet tót het eind. Helaas doet Brown in De Delta Deceptie precies hetzelfde als in de andere drie boeken. Het is dan ook niet echt een verrassing als uiteindelijk het brein achter de gebeurtenissen bekend wordt. Hoewel hij uitermate zijn best doet de verdenking op andere personages te schuiven, en misschien wel juist ómdat Brown zo zijn best doet de verdenking te verleggen, is al redelijk snel duidelijk welke kant de ontknoping opgaat.
Brown doet wederom het trucje waardoor hij veel boeken heeft verkocht, maar na vier boeken is het nu toch echt uitgewerkt. Het is uitermate jammer dat hij het steeds van die éne gimmick moet hebben. Brown is namelijk wel in staat de lezer vanaf de eerste pagina van een boek mee te slepen in een spannend avonturenverhaal. Als dat verhaal echter steeds op dezelfde wijze afloopt is de spanning al snel verdwenen. Laten we dan ook hopen dat hij voor zijn nieuwe boek – dat dit keer écht nieuw zal zijn en geen (her)uitgave van een oud boek – iets anders heeft verzonnen. Als Brown daartoe in staat is zal hij nog lang meedraaien in dit genre. Zoniet, dan vrees ik dat met het verschijnen van die nieuwe roman het doek zal vallen voor een schrijver met trucje.
