Boeken / Non-fictie

Niet veel wijzer

recensie: Chrétien Breukers en Merel Roze - Schrijfwijzer voor het web

.

Volgens het omslag geven Chrétien Breukers en Merel Roze in dit boek ’tips en aanwijzingen voor creatieve schrijvers om het beste uit de wereld van het web te halen.’ Met die zin in het achterhoofd valt het begin van het boek nogal tegen. Daar waar je meteen heldere en relevante tips verwacht, word je eerst geconfronteerd met een verklarende internetwoordenlijst. In hoeverre je beter gaat schrijven als je weet wat ADSL en portal betekenen, is echter nog maar de vraag.

Ter zake
De woordenlijst voor lief nemende wordt je daarna nog een keer teleurgesteld met een geschiedenisles over het schrijven op het web. Voor diegenen die van dit boek een moderne variant verwachten van het standaardwerk ‘Schrijfwijzer’ van Jan Renkema is het even doorbijten. Pas op pagina tweeënvijftig (van de honderddrieënveertig) komen dan toch eindelijk de eerste tips. Blijkbaar zijn de hier gegeven voorschriften niet van toepassing op het publiceren van een boek. De tip ‘Kom ter zake’ is hier immers volkomen genegeerd.

Na nog wat tips met betrekking tot het bepalen van je strategie om publiek te bereiken, is de koek ver op. In de overige twee hoofdstukken zijn de schrijvers wederom vergeten wat de intentie van hun boek was. Dus laten ze nog maar wat bestaande initiatieven de revue passeren (GeenStijl, Nico Dijkshoorn en vele anderen). Hierbij vergeten ze ook niet hun eigen webavonturen (www.merelroze.com en www.decontrabas.com) veelzijdig te benoemen. Tussen al deze referenties door kun je als lezer met veel pijn en moeite nog wat tips voor het schrijven destilleren. Je moet dan wel goed zoeken.

Niet nodig
Schrijfwijzer voor het web beslaat dan wel honderdrieënveertig pagina’s, de tips en aanwijzingen kunnen op twee daarvan samengevat worden. Wat de schrijvers ook netjes doen aan het einde van hun boek. Samengevat in drieëntwintig webschrijftips vinden we hier de kern van het boek. De voorgaande bladzijden kunnen dus eigenlijk genegeerd worden. Hier zijn talloze bomen zinloos gestorven. De auteurs zullen daar wel op zeggen: ‘Het zij zo.’ Zoals ze ook doen in de inleiding op de stelling: ‘Een papieren boek over webschrijven is uiteraard een contradictie.’ Een betere conclusie was geweest: ‘Het had niet gehoeven.’