Politiek correct

Voor de duidelijkheid moeten we wel nog vermelden dat de heer Dittrich, met zijn Tsjechische achtergrond, feitelijk een allochtoon is. En zijn lidmaatschap van D66 mag gerust een linkse hobby genoemd worden. Tot overmaat van ramp heeft hij dus nu een literaire thriller geschreven. Maar dat literaire is gelukkig schromelijk overdreven.

Premature ontknoping van volks vermaak

Moord en brand is gewoon een thriller voor het volk geworden. Geen kunstzinnige literaire zinnen of diepzinnige metaforen ontsieren de pagina’s, maar gewoon wat gekeuvel over politiek en lekker toegankelijke slachtpartijen. Zo zien we het graag in onze Nederlandse cultuur. Hoewel…

Net zoals de voorgaande alinea’s weinig met de inhoud van Boris Dittrichs thriller Moord en brand te maken hebben, is het merendeel van het boek zelf overbodige vulling. In de kern gaat het boek over de moord op politicus Pieter Korff en de daarop volgende zoektocht naar de moordenaar. Na 172 pagina’s is trouwens al duidelijk wie deze moordenaar is. Toch duurt het vervolgens nog eens 244 pagina’s voordat Dittrich het verhaal heeft afgerond.

Afdwalende toekomst met fouten

In de tussenliggende pagina’s dwaalt de auteur enigszins af van het hoofdverhaal en beschrijft hij de opkomst van een nieuwe populaire republikeinse politieke partij. Een gedeelte dat verder weinig aan het verhaal heeft toe te voegen. Dittrich heeft sowieso de neiging regelmatig van het hoofdpad af te dwalen. Dat komt de vaart van het verhaal niet ten goede.

Het verhaal speelt zich af in de nabije toekomst (Beatrix heeft de troon overgegeven aan Willem IV), maar bevat vele parallellen met de hedendaagse politiek. Voor de fans van politiek gekonkel valt er nog wel enig vertier te putten uit Moord en brand. Maar verder heeft deze thriller weinig te bieden. De schrijfstijl doet nogal amateuristisch aan en tot overmaat van ramp zitten er flagrante fouten in de vertelling.

Als bijvoorbeeld onderzoeker Redouan Fouali op de hoogte wordt gebracht van een aanval op zijn vriendin vraagt Fouali hoe ze aan die steekwonden komt. Terwijl in het voorgaande gesprek geen moment gerept wordt over een steekpartij. Het zijn dit soort foutjes die Moord en brand een aura van klungeligheid meegeven.

Lees dit niet!

Dit thrillerdebuut van Boris Dittrich is op z’n minst 200 pagina’s te lang. En eigenlijk kun je zeggen dat alle 416 pagina’s niets aan het genre toevoegen. Als je interesse hebt in politiek kan dit boek je misschien hier en daar lichtelijk amuseren. Maar dan moet je jezelf wel door een slecht verhaal heen worstelen. Als thriller heeft het verder weinig tot niets te bieden. Daar waar Dittrich moord en brand roept, kun je als lezer dit boek beter stilletjes links laten liggen. Lees liever De Telegraaf: net iets beter geschreven en 100 procent verantwoord binnen het huidige culturele beleid.

Wat Boris Dittrich zelf over zijn boek zegt: