Lege huls

Een wijze raad, maar soms is een eerste indruk wel degelijk juist. Bij het zien van de kaft van Harthonger van Anne Keijzer komt één woord in je op: chick-lit. En daarmee is op eerste uiterlijkheden wel degelijk een tamelijk geslaagd kader geschapen.

Harthonger is het relaas van Stella. Op een dag ontdekt ze bij toeval dat haar jeugdliefde Sel is overleden. Een feit dat Stella behoorlijk van slag brengt. Ze wil weten wat er met Sel is gebeurd. En waarom ze het niet eerder heeft vernomen. Stella’s zoektocht levert, volgens de omslag, een gruwelijke ontdekking op. Daarnaast bevat Harthonger, volgens diezelfde boekomslag, een ‘intense, bijna alles verschroeiende liefdesgeschiedenis vol intriges, verlangen en verraad.’

Mooie woorden voor een debuutroman van iemand die van haar hobby haar beroep heeft gemaakt. Anne Keijzer studeerde af op het leesgedrag in Limburg en ontdekte zo haar liefde voor het schrijven. Naast haar werk als bibliothecaris, docent, redacteur en recensent schreef ze, gedreven door die liefde, deze eerste roman. Haar affectie voor het geschreven woord moge dan ook duidelijk zijn. Maar de pakkende woorden achterop haar boek kan ze uiteindelijk niet waar maken.

Keukentje witten

Harthonger is in ieder geval wel een boek geworden dat gemakkelijk wegleest. De bij de lezer opgewekte interesse voor het verleden van Stella en Sel wordt lang in stand gehouden. Door de hoofdstukken afwisselend in het heden en in het verleden te laten afspelen komt op het eind alles bij elkaar. De tijdslijnen schuiven langzaam naar elkaar toe en heden en verleden vullen elkaar steeds meer aan. Deze aanpak voldoet erg goed.

Het taalgebruik van Anne Keijzer is echter nogal pompeus te noemen. Het lijkt alsof ze wel héél erg haar best doet om mooi te schrijven. Dat leidt regelmatig tot tenenkrommende zinnen en vergelijkingen: ‘…en bedenkt dat de kleur van moedermelk is als het erotisch uitwerpsel van mannen.’ Dit is wel een heel omslachtige manier om het over sperma te hebben. Ook het woord neuken behoeft blijkbaar een eufemistische beschrijving: ‘Alleen hij heeft haar keukentje mogen witten.’

Hysterisch

Terwijl Stella op een hele vrije, seksuele manier is opgevoed door haar ouders. In hun relatie speelde seks juist een hoofdrol. Er was weinig liefde in het gezin aanwezig. Om in dat kader Stella dergelijke teksten te laten spuien is niet bepaald geloofwaardig. Aan de geloofwaardigheid schort het sowieso soms in deze roman. Zo lijkt de rol van een klein vogeltje in het verhaal er met de haren bijgesleurd. Ook het gedrag van Stella’s nieuwe vriend Tars komt gekunsteld over. Zeker in combinatie met Stella’s reacties op dat gedrag. Hun verstandhouding komt niet natuurlijk over. Het is een invulling van een relatie die je alleen in boeken kunt tegenkomen, maar die in de realiteit ver te zoeken is.

Daarnaast is het soms hysterische gedrag van Stella niet altijd even goed te rijmen. Haar reactie op een bepaalde ontdekking over Sel komt onnatuurlijk naïef en overdreven over. Niemand met een beetje gezond verstand en zelfs maar summiere kennis van de wereld om hem heen zou nog zo reageren op een dergelijke onthulling. Ook hier lijkt het allemaal ingegeven te worden door Anne Keijzers drang naar gewichtig taalgebruik. De beloofde ”intense, bijna alles verschroeiende liefdesgeschiedenis vol intriges, verlangen en verraad’ bestaat niet echt, maar een redelijk onderhoudend, niet schokkend verhaaltje wordt door pompeus taalgebruik opgeblazen tot epische proporties. Harthonger is veel lucht, maar weinig inhoud.