Boeken

Inventief monnikenwerk

recensie: Andy Lane & Paul Simpson - The Art of Wallace & Gromit: Curse of the Were-Rabbit

Het boeiende en tegelijk frustrerende aan een goede animatiefilm is dat je tijdens het kijken geen idee hebt van de enorme hoeveelheid werk die er in is gestoken. Of het nu gaat om computeranimatie, stop motion of een traditionele ’tekenfilm’, de tijd die je besteedt aan het kijken naar zo’n film is vele malen kleiner dan de manuren die de makers hebben besteed aan het tot leven wekken van hun creatie. Om toch een indruk te krijgen van alle details, zul je de pauzefunctie van je dvd-speler moeten gebruiken – of een goed boek aanschaffen.

~

Een paar weken geleden was het animatieduo Wallace & Gromit te zien in hun eerste bioscoopfilm Curse of the Were-Rabbit. Net als hun met prijzen overladen korte films is ook Were-Rabbit een aaneenschakeling van absurde situaties, inventieve ideeën en heel veel droge Britse humor. Het verhaal van de film (over een mysterieuze groentedief die vlak voor de grote jaarlijkse groentetentoonstelling in het dorpje van Wallace en Gromit toeslaat) wordt met grote vaart verteld, waardoor de vele details en verwijzingen je gemakkelijk ontgaan. Het boek The Art of Wallace & Gromit: Curse of the Were-Rabbit is daarom een uitkomst voor de liefhebber.

Bizarre uitvindingen

De auteurs Lane en Simpson beginnen met een kort overzicht van de eerdere filmpjes en duiken daarna meteen in de voorbereidende fase voor Were-Rabbit. De werktitel van de film was een tijd lang The Great Vegetable Plot en we zien massa’s schetsen, storyboards en geschilderde impressies van de vele ideeën die soms wel, en soms niet in de uiteindelijke film zijn terechtgekomen. Per hoofdstuk worden vervolgens de hoofdpersonen, de belangrijkste sets en de bizarre uitvindingen van Wallace besproken, zo nu en dan afgewisseld met een diepgaander kijk op de problemen en uitdagingen die de makers tegenkwamen bij bepaalde scènes.

Technische vernieuwingen

~

Zo gebruikten de animatoren voor het eerst in de Aardman-geschiedenis schuimrubber voor sommige poppen, in plaats van het oude en vertrouwde plasticine. Schuimrubber hoeft niet voor elk beeldje opnieuw te worden gemodelleerd en dat scheelt veel tijd bij massascènes van soms wel veertig poppen. Ook de computer werd ingezet voor sommige scènes: de konijnen die door Wallace’ Bun-Vac 6000 waren opgezogen, konden niet op de traditionele manier worden geanimeerd en werden daarom stuk voor stuk ingescand in de computer.

Horror als voorbeeld

Wat tijdens het zien van de film niet meteen opvalt, is de grote inspiratiebron die de Engelse horrorfilms uit de Hammer-studio’s voor de makers zijn geweest: in vrijwel elk hoofdstuk wordt verwezen naar een film of acteur uit de Hammer-stal. Zo moesten regisseurs Nick Park en Steve Box hartelijk lachen om de steeds terugkerende dorpsdominee die in de Hammer-films steevast een enorme kennis blijkt te hebben over het bovennatuurlijke. Uiteraard komt in Were-Rabbit zo’n zelfde dominee voor, maar dan uitvergroot naar de maatstaven van het Wallace & Gromit-universum.

~

Uit alle interviews en foto’s wordt duidelijk dat het Aardman-team bestaat uit een stel enthousiaste vakmensen die heel veel liefde en energie in hun creaties steken. Dit boek is dan ook de beste manier om hun monnikenwerk nog eens goed te bestuderen. Tot Curse of the Were-Rabbit op dvd verschijnt, natuurlijk. Voor de kinderen is er een soortgelijk boek verschenen: Wallace and Gromit – The Curse of the Were-Rabbit: The Essential Guide. Een kleurig boekje waarin op eenvoudige wijze wordt ingegaan op de achtergrond bij de film. Zo worden de belangrijkste uitvindingen van Wallace, de Bun-Vac 6000 en de Mind-Manipulation-o-matic, uitgebreid uitgelegd. Verder veel informatie over de personages en de locaties.