Potentieel meesterwerk

Mertens geeft met haar boek geeft een inkijkje in de levens van John, Meryem, Liena, Nikki en Alejo: jonge mensen die aan het uitvinden zijn wie ze zijn en wat ze met hun leven willen. John is afgewezen door Liena, die niets liever zou willen dan striptekenaar worden, maar bang is dat ze niet goed genoeg is. Haar vriendin Nikki wil een kind van haar vriend die dat niet ziet zitten. Alejo is verliefd op zijn beste vriend John en worstelt met zijn seksuele geaardheid en Meryem probeert de wereld te verbeteren, maar haar aanpak laat te wensen over.

Een verademing
De vijf hoofdfiguren bundelen de krachten wanneer bekend wordt dat de gemeente Brussel hun wijk wil platgooien om er een nieuw zorgcentrum neer te zetten. Al snel blijkt dat het actieplan weinig kans van slagen heeft. De gebeurtenissen rond dit protest geven daarentegen uiteindelijk wel richting aan de levens van het vijftal. Tot later is daarmee een roman waarin alles en iedereen gedoemd lijkt te mislukken, maar waarin bijna alles voor bijna iedereen tot een goed einde komt.

Alleen al het gegeven dat niet alles naar de verdoemenis gaat, is een verademing vergeleken met de talloze hedendaagse romans die doordrenkt zijn van een grenzeloze misantropie. Bovendien zijn de opbouw en stijl in Tot later verfrissend en origineel. In korte hoofdstukjes beschrijft Mertens vanuit de perspectieven van de vijf hoofdpersonages en vanuit het perspectief van de kat Jean-Elle de ontwikkelingen rond het protest en de angsten en onzekerheden van de vijf jongelingen.

Moeilijk mee te leven
Tot zover niets baanbrekends, maar wat het boek zo bijzonder maakt, zijn de eigen en soms bevreemdende stijlen waarin de verschillende perspectieven worden beschreven. Zo communiceert Alejo door middel van tweets, Liena in de vorm van een stripverhaal en Meryem met een Toon Tellegen-achtig verhaal waarbij alle personages veranderd zijn in dieren en zijzelf een zevenkoppige draak is. 

Hoewel deze aanpak eigentijds en verrassend is, is het niet altijd even gemakkelijk om je mee te laten slepen in het verhaal. Omdat iedere 6 à 10 pagina’s het boek van verteller, stijl en tijd verandert, ben je meer bezig ieder hoofdstukje in het grotere geheel te plaatsen dan dat je een poging kunt doen om de handelingen, gedachten en gevoelens van de personages te begrijpen. Toch toont Mertens met haar debuut dat ze op ingenieuze wijze een boeiend verhaal kan vertellen. Het is jammer dat haar experimenteerdrift het meeleven met de personages in de weg staat, maar er is tijd en potentie zat om nog eens met een meesterwerk op de proppen te komen.