Bekendheid gegund
De Belgische zanger Daan is in eigen land een groot artiest, maar in Nederland nog relatief onbekend. Mogelijk brengt zijn nieuwste album Nada daar verandering in. Als voorproefje van dit artikel verklappen we vast: aan de kwaliteit van het album zal het niet liggen. Dit nieuwe album is het luisteren meer dan waard.
Daan Stuyven speelde eerder in bands als Citizen Kane en Dead Man Ray. Zijn populariteit groeide vooral bij onze zuiderburen. Het is hem gegund ook bij ons bekend te worden en als je een paar maal dit album geluisterd hebt, zul je dat met me eens zijn.
Referenties liggen uit elkaar
Om Nada aan een stijl te koppelen is lastig. Als we het album in zijn geheel op ons in laten werken, komen er diverse referenties naar andere artiesten naar boven, zonder dat Daan een kopie is. Er komt telkens een referentie naar boven, maar toch blijft ook zeker de eigenheid van Daan zelf voorop staan. Als we luisteren naar het tweede nummer van het album, getiteld ‘Wrong Heart’, dan kunnen we niet om een vergelijking met het late album van Johnny Cash heen. De stem van Daan en de klanken van dit nummer komen heel dicht in de buurt van wat Cash destijds realiseerde met Rick Rubin.
Maar als we vervolgens ‘Nontrol’ op ons af horen komen, dan schiet in het intro toch een vergelijking met Sting door mijn hoofd. Nu liggen de eerste en de tweede referentie wel heel ver uit elkaar, maar toch weet Daan van het album geen allegaartje te maken en het tot een eenheid te smeden.
Aanrader
Op papier lijken de vergelijkingen niet bij elkaar te passen, maar wie met open geest luistert zal geen moeite hebben om in ‘Temptation’ de ziel van John Campbell als voodoo-legende binnen te laten dwarrelen. Het voelt als een koude wind uit het hiernamaals. Campbell lijkt als een vleermuis door je hoofd te fladderen. Datzelfde gevoel wordt in ‘Seven Lives’ nog even vastgehouden. ‘King of Nothing’ roept geen vergelijking op, maar hier stopt Daan ineens heel veel octaven in zijn zang.
De albumafsluiter ‘Bala Perdida’ heeft een fraai drumgeroffel, dat doet terugdenken aan Phil Collins met ‘In the Air Tonight’. Het is heel kort maar niet minder onweerstaanbaar. Het doet verlangen naar meer.
Daan levert met Nada een album, dat van verschillende signaturen lijkt te zijn. Het is bijna filmisch. Hoe vaker ik het album luister, hoe meer ik ervan ga genieten. Het album is voor de avontuurlijke luisteraar een echte aanrader!
Joost Festen 
