Muziek / Album

Ook mooi in hi-fi

recensie: The Mountain Goats - We Shall All Be Healed

Al een paar jaar laat ik vriend en vijand versteld staan wanneer ik mijn favoriete band bekend maak: The Mountain Goats. “Wie? Die ken ik niet,” is de eerste reactie steevast. En dat terwijl ik (en nooit mijn gesprekspartner) bekend sta als een totale leek op muziekgebied, die bij wijze van spreken James Hetfield zou noemen als de zanger van Pearl Jam. Maar ik ken The Mountain Goats! En nu er een nieuw album uit is, mag ik ook mijn steentje bijdragen aan een discussie over muziek.

The Mountain Goats bestaat uit John Darnielle en een akoestische gitaar. Vraag me niet waarom deze man zichzelf een meervoudsnaam geeft, want ik weet het niet. Ik ken alleen zijn muziek en die klinkt folk-achtig, maar is veel meer dan dat. Darnielle heeft een wat nasale stem en begeleidt zichzelf zo energiek dat je zijn vingers soms tegen het hout van zijn gitaar hoort slaan. Zijn teksten bevatten veel lange zinnen die vaak net niet binnen de melodielijn passen, waardoor je heen en weer glijdt tussen hakkelend en melodieus. Neem dit alles op met een simpel bandrecordertje, zodat je ruis en het ronddraaien van de spoelen erbij krijgt en je hebt, ongeveer, het geluid van The Mountain Goats: Energieke, lo-fi luistermuziek.

Veranderingen

We Shall all be Healed is het twaalfde album op rij, maar het verschilt drastisch van zijn voorgangers. In 2002 bracht Darnielle maar liefst vier albums uit, waarvan de laatste, Tallahassee, de overstap naar een nieuw label markeerde. Met die overstap naar 4AD veranderde ook de muziek: de bandrecorder als extra instrument verdween en de liedjes op Tallahassee moesten het doen zonder de charmante ruis en kraakgeluiden. Op We Shall all be Healed is de ruis bij sommige liedjes weer aanwezig, zij het op de achtergrond. Maar er is nog een groot verschil: voor het eerst maakt The Mountain Goats veelvuldig gebruik van piano, drums, violen en andere instrumenten. Het lijkt erop dat Darnielle zowel de lo-fi als de eenvoud vaarwel zegt. Maar is The Mountain Goats dan nog wel The Mountain Goats?

We Shall all be Healed is een bonte verzameling liedjes van allerlei pluimage en voor elke stemming. Er zitten heel opzwepende nummers tussen, zoals het zomerse, bijna dansbare Palmcorder Yajna, Home Again Garden Grove en het korte maar hevige Quito. De energie van deze nummers is aanstekelijk en wanneer je de cd de eerste (paar) keer beluistert vallen deze het meest op.
Dan zijn er wat rustige liedjes die voorzien zijn van extra instrumenten en deze nummers vergen wat meer tijd om er bekend mee te raken. Het openingsnummer Slow West Vultures klinkt goed, maar de violen, basgitaar, drums en een of ander orgelachtig apparaat maken het in eerste instantie te vol en te glad. Wanneer je gewend bent aan alleen Darnielle en zijn gitaar ben je geneigd te zeggen: overdaad schaadt, maar hoe vaker je luistert, hoe meer je ontdekt dat die extra instrumenten, en dan juist de violen die je in eerste instantie niet kon waarderen, de nummers wel die extra diepte verlenen. Alleen het stukje experimentele piano in het nummer Cotton is niet op zijn plek.

Persoonlijk

Er zijn ook nummers waarin Darnielle zich ouderwets beperkt tot zijn gitaar en dan hele zachte, stille liedjes zingt, zoals Your Belgian Things en Mole (wel met piano), die beiden lijken te gaan over verloren liefdes. Dat is nog zo’n bijzondere eigenschap van The Mountain Goats: je merkt dat sommige liedjes heel persoonlijk zijn en eigenlijk helemaal niet voor jou gelden. Your Belgian Things klinkt als een intieme brief aan iemand die erg gemist wordt:

The men were here to get your Belgian things
They’ll spend the whole day hauling them downstairs
I shot a roll of thirty-two exposures
My camera groans beneath the weight it bears

Eigenlijk voel je je een beetje een inbreker in deze verstilde liedjes. Je kunt alleen maar raden naar de betekenis van de woorden, maar de werkelijke boodschap zul je nooit ontcijferen. Het gevoel dat het liedje oproept is echter heel herkenbaar.

Ruis

Als je een gitaar en een nasale stem verwacht, moet je wennen aan We Shall all be Healed. Maar het is een stap in een nieuwe richting en moet op zichzelf bekeken worden: je hebt er niets aan om als luisteraar steeds terug te verlangen naar het oude.
Hoe vaker ik naar We Shall all be Healed luister, hoe meer ik deze cd bij iedereen wil aanbevelen. Ik ben nog niemand tegengekomen die The Mountain Goats niet leuk vond nadat ik hem of haar tot een luistersessie had gedwongen. En na elke luisterbeurt wordt de muziek beter: je leert de gekke timing en rinkelende gitaar heel snel waarderen. Op 26 en 27 maart staat Darnielle in respectievelijk Paradiso en Rotown. Ik hoop jullie daar allemaal te zien.