Film / Films

Deense succesformule

recensie: Brothers (Brødre)

De Deense Susanne Bier regisseert al weer een jaar of vijftien familiekomedies, maar heeft pas sinds Den eneste ene (The One And Only) een rotsvaste internationale reputatie opgebouwd. Met haar laatste film, het indringende Dogma-project Elsker dig for evigt (Open Hearts), sloeg ze een meer dramatische weg in, die ze in Brothers blijft aanhouden.

~

Het gezin van legermajoor Michael (Ulrich Thomsen uit Festen) en zijn vrouw (Connie Nielsen in haar eerste Deenstalige rol) vormt een harmonieus geheel, maar wanneer Michael voor dood gehouden wordt tijdens een VN-missie in Afghanistan, neemt het verhaal een wending met dramatische gevolgen. Michaels jongere broer (Nikolaj Lie Kaas uit Open Hearts) is inmiddels ten tonele verschenen, en wanneer Michael uiteindelijk terugkeert, is niets meer zoals het was.

(Geen) Dogma

~

Biers nieuwste film, een publiekssucces in Rotterdam, borduurt in alle opzichten voort op Open Hearts. Ook Brothers film vertelt een verhaal van verstoorde familierelaties, opnieuw mede geschreven door Anders Thomas Jensen, de man achter zo’n beetje elke Deense succesfilm van de afgelopen jaren. Brothers is geen Dogma-film, maar de grofkorrelige beelden en de losse camerabewegingen zijn van de zelfde cameraman als van Open Hearts. Kleine en geslaagde momenten van humor zorgen weer voor verlichting in de zware thematiek. Het is een succesvolle formule, die opnieuw de juiste toon aanslaat, met een sterk verhaal dat ondersteund wordt door zonder uitzondering uitmuntende acteerprestaties.

Onderhuids

Voor Bier en scenarioschrijver Jensen draait het om de morele implicaties en de onmogelijke spanningen tussen Michaels gezin en de andere familieleden. Ze kruipen onder de huid van hun personages, maar vellen geen oordeel en nemen geen moreel standpunt in. De verwikkeling in Brothers is bijna een tragedie in opzet, maar uiteindelijk een meer realistisch verhaal zonder gemakkelijke oplossingen en zonder catharsis of ontknoping. Dit maakt van de film een drama dat zware thema’s aansnijdt, maar daar niet diep op ingaat en zodoende geen expliciete boodschap uitdraagt. Daarom geeft Brothers weinig stof tot nadenken, maar wel twee uur lang indringend en solide drama.