“De juiste melodie bij het juiste gevoel”

Op de vraag waarom ze zo veel te zien zijn in Nederland, antwoorden de twee mannen stellig: “MANMANMAN heeft vanaf het prille begin meegedaan aan allerlei festivals in Nederland. Eigenlijk waren dat voor ons try-outs van onze liedjes en sketches. In Vlaanderen hebben we bijna geen podia om ruw materiaal uit te testen, dus hop! naar Nederland. Dat we meedingen naar de hoofdprijs in Cameretten heeft natuurlijk maar één reden: we willen gezien worden en zo een plaatsje veroveren op de Nederlandse podia.” Toch timmeren beide mannen ook in België behoorlijk aan de weg: “In Vlaanderen beginnen we ondertussen wat naamsbekendheid te krijgen, dat komt zeker en vast door onze deelname aan de Nekka-liedjeswedstrijd en onze daaropvolgende verschijning op de NekkaNacht in het Antwerpse Sportpaleis, waar we samen met Kommilfoo (een duo dat erg bekend is in Vlaanderen, JvH) op het podium stonden. We mochten de avond openen voor een menigte van 14.000 man. Onze act werd nadien ook nog kort vertoond op het VRT Journaal.”

Wij zijn niet mooi

Ik stel de twee mannen de vraag waarom ze zo graag op het podium staan: “Cabaret maken is het einde, omdat we met een lach en een traan het publiek een moment van ‘even weg’ kunnen geven.” Cabaret als een ultieme vorm van ontspanning dus. Hierbij schamen beide heren zich niet om zichzelf onder vuur te nemen: “We zingen vol vuur: ‘Wij zijn niet mooi, maar we bestaan!’ en dat is inderdaad een hart onder de riem van hen die niet tot de mooisten der aarde behoren. Voor knappe cabaretiers als Guido Weyers gaat dat niet op natuurlijk.”

Geen experimentele toestanden

Maar wat zoeken ze dan in het cabaret? Er moet toch meer zijn dan alleen de lol? “Jazeker. Wij besteden in het schrijven en componeren van onze liedjes het meeste belang aan de interactie tussen tekst en muziek. De muziek moet de inhoud dienen. De juiste melodie bij het juiste gevoel. Geen experimentele toestanden, maar direct ’to-the-point’. Dat proberen we alleszins. Het belangrijkste vinden we op dit ogenblik dat we het publiek kunnen laten lachen.”

Zeer bedachtzaam

Het valt op dat beide mannen goed kunnen acteren en hier ook ervaring mee hebben. Ik vraag me dan ook af in hoeverre dit hun werk makkelijker maakt. “We acteren onszelf op het podium. Soms zijn we een uitvergroting van onszelf en soms ook weer niet. We proberen als uitvoerders zoveel mogelijk het lied en haar inhoud te dienen. De song of de sketch gaat voor alles.” Bij een dergelijk intensieve samenwerking moeten beide mannen het wel eens met elkaar aan de stok krijgen, bedenk ik verwachtingsvol. Maar dat valt mee: “We zijn geen grote voorstanders van ruzie maken. Ik had hier graag verteld dat we regelmatig op de vuist gaan, maar niks is minder waar. Meestal gaan we zeer bedachtzaam te werk en in volstrekte harmonie met elkaar. Het is soms zo erg dat we op elkaar beginnen te lijken.”

Pletsen in water

Tijdens hun programma speelt het duo het nummer Het regent oude wijven (ofwel pijpenstelen). Hierbij wordt een emmer water als virtuoos slaginstrument gebruikt. Hoe kom je op een dergelijk origineel gebruik van water? “Het idee van de emmer water in Het regent oude wijven dateert uit de tijd dat Walter nog in bandjes speelde. Het pletsen in die emmer water was het basisritme voor The Fish, een Engelstalig lied waarin een man ervan droomt ooit vis te zijn en te kunnen zwemmen in een glazen kom.”

Bram en Freek werd Dram en Preek

Onlangs overleed Bram Vermeulen, die samen met Freek de Jonge Neerlands Hoop oprichtte. De mannen zeggen zelf veel inspiratie uit deze groep gehaald te hebben: “Als 13-jarige leerde ik de liedjes en teksten van Neerlands Hoop kennen. Het is 8 uur en er is niemand op de maan…, Jan Lul, Bello, de hond! en Vieze ouwe man. Voor mij was dat het ultieme: de onstuimige combinatie van muziek en humor, verzonnen verhalen en actualiteit. Ik ben dan later zowel naar Freek als naar Bram gaan kijken, en vond het uiteenvallen van beide extremen (Dram en Preek) een verrijking voor het Nederlandstalig cabaret en kleinkunstwereldje. De mythische kant van Freek in bijvoorbeeld ‘De Tragiek’ en ‘De Komiek’ en de recht-uit-het-hart, soms bijna romantische liedjes van Bram solo.”

Het cabaret van beide Vlamingen is voorlopig zeker net zo interessant als het werk van hun voorbeelden. Ze sloegen zich overtuigend door de eerste ronde van Cameretten en zullen naar verwachting hoog eindigen in de finale. Ikzelf heb hard moeten lachen tijdens hun optreden en hoop dat deze sublieme combinatie van teksten en muziek zijn weg definitief weet te vinden op de Nederlandse podia.