Boeken / Achtergrond
special: Stripdagen in Haarlem

Strips toveren glimlach op ieders gezicht

De tweejaarlijkse Stripdagen in Haarlem, die afgelopen weekend werden gehouden, zijn altijd een interessante combinatie van exposities, tweedehands en nieuwe stripboeken en signerende striptekenaars van over de hele wereld. In tegenstelling tot de stripdagen in het Archeon zijn in die in Haarlem niet gericht op het Suske en Wiske-publiek, maar juist op die mensen die wat meer artisticiteit en diepgang in strips zoeken.

~

Dat uitte zich dit jaar bijvoorbeeld in de tentoonstellingen van Peter Pontiac en Dick Matena. De eerste had een grote overzichtstentoonstelling in de Zanderzaal, waarin duidelijk werd dat we hier te maken hebben met een eerste klas priegelaar, maar op een positieve manier. Vooral het zwart-witwerk maakt veel indruk. De onderwerpen van zowel opdrachten als Pontiacs vrije werk zijn niet mis: rock & roll, seks, hongersnood, geloof en fascisme.

Van Dick Matena werden in de Vishal de originele pagina’s van zijn stripversie van Gerard Reves De Avonden getoond. Erg virtuoos, maar hier miste het schetswerk dat het scheppingsproces in beeld zou kunnen brengen.

Bob Ross

Een absolute topper was “Teken mijn verhaal”. Deze tentoonstelling bevatte het resultaat van een project waarbij professionele striptekenaars verhalen tekenden van kinderen die dit door een handicap zelf niet konden doen. De combinatie van maffe kinderdromen en kinderabsurditeit met het werk van de professionele tekenaars leverde verschrikkelijk leuke verhalen op die de absoluut de moeite waard waren om allemaal uitgebreid te bekijken en lezen.
Leuk om nog te melden, hoewel erg klein, was de tentoonstelling van de Groningse striptekenaar Erik Wielaert. En natuurlijk de compleet wonderlijke workshop “Bob Ross-schilderen met Fokke en Sukke”!

Handtekeningenjacht

Dan waren er natuurlijk ook de tientallen tekenaars die bij aankoop van een stripboek een tekening in je boek zetten. Hoewel ze waren aangekondigd kwamen top-of-the-bill tekenaars Art Spiegelman (Maus) en Robert Crumb niet opdagen, maar er waren genoeg anderen om een handtekeningetje van te scoren, zoals Edmond Baudoin, Lorenzo Mattoti, Joe Sacco, Seth en Lewis Trondheim. Maar ook Nederlandse tekenaars zoals Mark Retera (Dirkjan), Henk Kuijpers (Franka) en Jean-Marc van Tol (Fokke en Sukke).

Net geen interview

~

Onder de signerende tekenaars bevond zich ook de jonge Amerikaanse tekenaar Craig Thompson (1975), wiens Blankets (net in het Nederlands vertaald als Een deken van sneeuw) door Time tot beste strip van 2003 is verkozen. Een lange rij dus en een door mij aangevraagd interview werd niet gehonoreerd: “Want hij doet geen interviews dit weekend.” Daar was hij zelf niet van op de hoogte, dus ik stelde hem tijdens het tekenen in mijn boek gauw wat vragen (hoewel je het dus eigenlijk geen interview mag noemen).

Thompson is zelf fan van de Franse Ecole Pigalle-tekenschool (o.a. Baudoin) die van grote invloed is geweest op Blankets. Vladimir Nabokov is zijn favoriete schrijver. Volgende maand verschijnt bij Blankets een soundtrack met negen instrumentale nummers, gemaakt door een vriend van Thompson, die hij zelf goed de sfeer van het boek vindt weergeven. Hoewel in juli wel een reisverslag van hem uitkomt, vindt hij momenteel geen tijd om aan zijn nieuwe boek te werken, omdat hij drieëneenhalve maand op promotietournee is door Europa. Een zware, want er was steeds een heel lange rij voor het signeren. Dit was zeker een van de populairste tekenaars van de dag en terecht.

Op naar 2006

Hoewel ik maar een dag ben geweest en dus lang niet alles kon zien, was het zeker de moeite waard om naar Haarlem af te reizen. Iedereen die ik sprak was zeer tevreden, van de bezoekers tot de striptekenaars en -handelaars. In het bijzonder het glunderende hoofd van directeur Joost Pollmann sprak boekdelen. Dit is het leukste stripevenement van Nederland. Was het maar vast 2006!