The Best of R.E.M. - Afsluiting van een periode?

In Time beslaat vooral de tijd waarin de band het internationale podium al had bereikt. Dat betekent dus dat veel fantastische nummers van voor 1988 niet in overweging zijn genomen, wat natuurlijk ook te maken heeft met een wissel van platenmaatschappij. Wel biedt deze verzamelaar een prima overzicht van de periode waarin ik, en ik neem aan vele lezers met mij, voor het eerste een plaat van de band hebben aangeschaft. Ook het tweede schijfje met b-kantjes en live-opnamen is voor het grootste deel zeer de moeite waard.

Die wel, die niet

Uit de keuzes op In Time blijkt dat de band erkent dat de ene plaat geslaagder was dan de andere. Absolute jaren-negentig-klassieker Automatic For The People (1992) is terecht duidelijk favoriet en met maar liefst vier tracks vertegenwoordigd. What’s The Frequency, Kenneth? is echter het enige nummer van het uit 1994 afkomstige en zeer matige Monster. Ook werd alleen Losing My Religion direct van Out Of Time gehaald, daar staan echter wel twee b-kantjes en een schitterende live-versie van Country Feedback tegenover (dé favoriet van de concertbezoeker).

Het is bekend dat R.E.M. zich inmiddels heeft gedistantieerd van de zomerse pop à la Shiny Happy People. Deze grote hit is dan ook niet in deze verzameling opgenomen.De drie jongste platen komen er wel goed vanaf. Zowel New Adventures In Hi-Fi, Up en Reveal droegen twee songs bij. R.E.M. heeft in Nederland eigenlijk nooit meer een echte hitsingle gehad. Daysleeper en E-Bow The Letter (met Patti Smith) kwamen nog wel geregeld langs op radio en televisie, maar Imitation Of Life en All The Way To Reno, beide afkomstig van Reveal, waren bijna nergens in full rotation te horen en te zien.

Nog veel moois te ontdekken

R.E.M. is dan ook een echte albumband geworden, die het in elk geval in Nederland, eigenlijk niet moet hebben van de grote hits (huidige hitsingle Bad Day natuurlijk daargelaten). Dat is wat deze Best Of een stuk aantrekkelijker maakt dan vele andere verzamelaars. Het is met recht een Best Of en geen Greatest Hits. Als je fan bent, weet je natuurlijk wat je te wachten staat.
Wanneer je In Time echter hebt gekocht voor Losing My Religion en Man On The Moon, zul je erachter komen dat er meer is onder zon. Het schitterende At My Most Beautiful en het uiterst sfeervolle Electrolite zijn, door gebrek aan exposure, ongetwijfeld aan de Nederlandse radioluisteraar en televisiekijker voorbij gegaan. De tijd is aangebroken om deze schade in te halen.

Ook The Great Beyond, afkomstig van de film Man On The Moon over Andy Kaufman zal een extra verrassing zijn. Het is een van de beste popliedjes uit de geschiedenis van R.E.M. Net als het ten tijde van Document (1987) geschreven Bad Day. Wat je ook van deze It’s The End Of The World As We Know It-kloon vindt, het nummer kenmerkt wel het geluid van R.E.M., dat ook naar eigen zeggen niet veel veranderd is sinds 1988.

Vandaar dat de nummers op In Time zo goed op elkaar aansluiten. De 18 songs zijn bijna allemaal kenmerkend voor een periode waarin het R.E.M., ondanks het vertrek van drummer Bill Berry in 1997, voor de wind ging, zowel op zakelijk (miljoenendeals) als artistiek niveau. Nu rest nog de vraag of In Time en bijbehorende tournee daadwerkelijk afsluiters zijn van een tijdperk. Gaat de band op oude voet verder of zullen er veranderingen plaatsvinden? Het antwoord op deze vragen is dichterbij dan je denkt, want voor volgend jaar staat er alweer een nieuwe release gepland. Op naar In Time 2003-2018.